به گزارش خبرگزاری بسیج از کرمان، در هیاهوی دنیا و بازیهای سیاست، مردی هست که در صف اول عزاداران امامحسین(ع)، بیادعا، ایستاده است.
آیتالله العظمی خامنهای، در لحظههای سخت به عصا تکیه نمیدهد؛ او خود، عصای این امت است، او در دل حادثه می ایستد نه در حاشیه.
و در روزگار فتنهها، وقتی بسیاری پشت نقابها پنهان میشوند، او با قامت استوار و با صدایی آرام اما پرصلابت، در صف اول مجلس عزاداری امام حسین )ع( حاضر میشود.
او آمده است تا بگوید:ما از حسین، قدرت گرفتهایم؛ ما با حسین زندهایم؛ و هیچ طوفانی، این پرچم را از دست ما نخواهد گرفت.
در میان گریهها و صدای زنجیرها، وقتی نگاهش به پرچم سیاه امام حسین میافتد، میداند هرچه داریم از اوست.
هرچه داریم از آن دلی است که روز عاشورا تکهتکه شد تا اسلام بماند.
در مجلس حسین، آمده است بگوید:ما راه حسین را با گریه شروع میکنیم، اما با خون و ایستادگی ادامه میدهیم.
آمده است تا بگوید: «ای حسین! ما از تو آموختهایم که در برابر باطل کوتاه نیاییم؛ حتی اگر تمام دنیا مقابلمان بایستد.»
در روزگار سخت، سید علی برای ما معنای "وفا" به حسین است.
چه زیباست، در این روزگار بیوفاییها، رهبری داریم که در صف عزای امام حسین (ع)، خودش پیشقدم است.
آمده است زانو بزند اما نه در برابر طاغوت، بلکه در برابر عظمت حسین.
آمده است بگریَد، اما نه از ضعف، بلکه برای قوت گرفتن از اشک بر امام حسین(ع)حسین.
این پرچم به زمین نمیافتد.
تا وقتی مردی در صف اول عزاداران حسین ایستاده، تا وقتی امت او، با حسین پیمان بستهاند، این راه ادامه دارد.