مرثیه غربت مان شد «حاج آقا هارداسان»

خبرگزاری بسیج، رقیه غلامی؛ سلام عزیز تبریز، یک سال از رفتنت گذشت، یک سال از یتیمی شهری که امامش بودی! سابقه نداشت بی وفا باشی و ما را رها کنی و بروی اما به قول شهید آوینی شما ماندی و ما را گذر زمان با خود برده است.

زمانی که همیشه نامردی اش بر شانه های کم طاقت و بی قرار ما آوار شده است، شانه هایی که در شب پروازت به عرش، مدام تکان خورد و لرزید و من نوشتم؛
«شب سختی که من بودم، همین تسبیح و سجاده 
غزل همراهی ام می کرد و هق هق های پنهانی».

غربتی که هر وقت سراغ مان می آمد فوری پناه مان می شدی و با لبخند ملیح و نگاه مهربانه ات آرام مان می کردی تا از گردنه های سخت روزگار با صبوری و استواری رد شویم و یاد بگیریم که هم می توان متانت و رئوفی کرد و هم راسخ و مقاوم بود.

یاد بگیریم در برابر کودکان می شود مهربان بود، در کنار محرومان یار و در برابر دشمنان مرد میدان و همین بود که وقتی همه گفتند؛ امام جمعه تبریز هستی، ما ایمان و باورمان را علم کردیم که  حاج آقا «آل هاشم» امام شهر ماست، امام کوچه ها و کودکان ماست و همین است که امروز آشفته و سرگردان کوچه به کوچه دنبال صدایت، رد پایت و نگاه مهربانت هستیم و نشانت را کنار شاهدان آذربایجان می یابیم که عاشق آن ها و راهشان بودی.