به گزارش خبرگزاری بسیج، مدیر این پیج اینستاگرامی با گذاشتن تصویری از شهدای حادثه زمین فوتبال چوار از مخاطبان خود پرسیده بود آیا می‌دانید در ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۵ هواپیما‌های عراقی زمین فوتبال چوار در استان ایلام را مورد هدف قرار دادند و در این حمله خونین جمع زیادی از بازیکنان و تماشاگران بازی کشته یا زخمی شدند؟
آمار قسمت بازخورد‌ها را که دیدم بیش از ۲ هزار نفر از مخاطبان برای جواب این سوال پیام و به اصطلاح کامنت گذاشته بودند و من برای اقناع ذهن جستجوگر و کنجکاوم بخش بازخورد‌های پیج را باز کردم تا از محتوای بازخورد‌های مخاطبان این پیج در خصوص مطلب مندرج در باره زمین فوتبال چوار آگاه شوم.
با هیجان بخش بازخورد‌ها را باز و شروع به خواندن پیام‌های مخاطبان در مورد مطلب زمین فوتبال چوار شدم، اما خیلی زود هیجانم به یاس و غم مبدل شد چراکه هیچ کدام از مخاطبان ارسال کننده پیام آگاهی و اطلاعی از واقعه زمین فوتبال چوار نداشتند.
هرچند بیشتر مخاطبان این پیج از وجود چنین حادثه‌ای بی خبر بودند، اما نکته تاسف آور اینکه بعضی نیز پا را از بی اطلاعی عرف فراتر گذاشته و مطلب مندرج را حاصل تخیل و اطلاعات وهمی مدیر پیج برای جذب مخاطب بیشتر می‌دانستند و تنها عده بسیار محدودی از دنبال کنندگان پیج که اهل یا ساکن ایلام بودند و از اصل واقعه آگاهی داشتند، مطب مدیر پیج را تایید کردند که بله این اتفاق در ایلام افتاده و برگرفته از واقعیت است.
برای من به عنوان یک شهروند ایلامی بسیار دردناک و جگرسوز بود، چراکه قاطبه مردم کشورم هیچ گونه اطلاعی از حادثه زمین چوار ندارند و ریشه این کاستی‌ها از کجاست؟ آیا به مسوولان و برنامه ریزان استانی و کشوری برمی گردد؟ ما خبرنگاران و رسانه‌های استانی و ملی کم کاری کرده ایم؟ دفاع مقدس ایلام زیادی مهجور و مظلوم است؟ نویسندگان یا فیلم سازان بذل توجه به این سوژه بکر و ناب نداشته اند؟ و صد‌ها چرا و امای دیگر که در ذهن غم زده ام برای تراژدی حادثه چوار شکل گرفت.
واقعه تلخ چوار با وجود آنکه بسیار هولناک و گزنده است، اما به همان میزان نیز در سطح ملی ناشناخته و گمنام مانده و کمتر ایرانی از وقوع این حادثه مرگبار و خونین اطلاع دارد، درحالیکه اهمیت قضیه زمین فوتبال چوار می‌طلبد این ماجرا حتی در سطح بین المللی نیز معرفی و شناخته شود.
دوران دفاع مقدس سرشار از حوادث ریز و درشت، گفته‌ها و نگفته هاست که حادثه فوتبال چوار یکی از آن رویداد‌های درشت، اما ناگفته و ناشناخته است که کمتر غیر ایلامی از وقوع آن اطلاع دارد و باوجود تلاش‌های مسوولان استان ایلام هنوز این واقعه در هیچ جا ثبت نشده است.
برای معرفی این تراژدی گزنده باید کتاب‌ها نگاشت، مستند، فیلم و سریال ساخت، لیگ‌های فوتبال در رده‌های مختلف را به نام حادثه زمین فوتبال چوار نامگذاری کرد، یک یا چند تیم فوتبال به اسم این رویداد تشکیل شود، در تقویم و گاه شمار ملی ثبت گردد، فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) این حادثه را رسمیت بشناسد و رسانه‌های ملی و شبکه‌های اجتماعی فضای مجازی در طول سال از این واقعه یاد کنند و برای گرامیداشت آن تنها به یک یادواره محدود استانی بسنده نشود.
در هیچ کجای دنیا مانند حادثه زمین فوتبال چوار رخ نداده و این واقعه منحصر به فرد نباید در فضای استانی ایلام محصور بماند بلکه باید در سطح کشور و حتی جهان عالم گیر شود و فریاد مظلومیت این استان در حین و بعد از جنگ به گوش همگان برسد.
دیروز همانند سال‌های گذشته باز هم همزمان با فرارسیدن ۲۳ بهمن ماه یک یادواره با حضور رییس و هیات رییسه فدراسیون فوتبال و مسوولان استان ایلام در چوار برگزار شد و باز هم تکرار مکررات انبوه وعده‌های عمل نشده.
وعده‌هایی نظیر ثبت ملی این رویداد در تقویم ملی و وزارت ورزش، از اعطای جوایز به تیم‌های برتر فوتبال و فوتسال با نام شهدای زمین فوتبال چوار، اعطای امتیاز یک تیم به نام چوار و قول‌های دیگر از جمله وعده‌های تاج رییس فدراسیون فوتبال در یادآوره شهدای زمین فوتبال چوار بود که ما مردم مطالبه گر و ذی حق استان ایلام امیدواریم این وعده‌ها در پستوخانه فدراسیون فوتبال به بوته فراموشی سپرده نشده و بر روی دیگر وعده‌های سال‌های پیشین تلنبار نشود.
شهدای زمین فوتبال چوار
هواپیما‌های عراقی در ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۵ زمین فوتبال بخش چوار را در استان ایلام بمباران کردند و در این زمین دیدار دوستانه بین تیم منتخب چوار و جوانان ایلام در جریان بود و اقدام نظامی علیه آن‌ها موجب شهید شدن ۱۵ فوتبالیست، داور و تماشاگر شد.
در این روز خونین تاریخی یونس تلوکی، مجتبی ناصری، علی نجات کرمی، علی عباسی، محمد کمالوندی، جهانگیر کاوه، عبدالرزاق مهدیه، سیدمحمد زارعی، حسین هزاوه (بازیکنان فوتبال از ۲ تیم ایلام و چوار)، حمیدرضا رضایتی (داور مسابقه)، مراد آذرخش، خلیل، سجاد و محمدجواد مظفری، امجد حیدری (تماشاگران مسابقه) به شهادت رسیدند و علی قیطاسی، رحمت محمود، الیاس گهرسودی، گل مرادفاضلی، فرمان فولادوند و سلمان کرد (بازیکنان فوتبال) مجروح و جانباز شدند.
اسامی شهدای تیم منتخب چوار و سن آن‌ها در زمان شهادت: حسین هزاوه (بخشدار وقت چوار، سرمربی و کاپیتان) ۲۸ ساله، صید محمد زارعی (مدافع و هافبک) ۲۵ ساله، مجتبی ناصری (دروازه بان) ۲۲ ساله، یونس تلوکی (هافبک) ۱۹ ساله، علی عباسی (دفاع) ۱۸ ساله.
اسامی شهدای تیم منتخب جوانان ایلام و سن آن‌ها در زمان شهادت:جهانگیر کاوه (مهاجم) ۱۹ ساله، محمد کمالوند (مهاجم) ۱۸ ساله، علی نجات کرمی (هافبک) ۱۶ ساله، عبدالرزاق مهدیه (مهاجم) ۱۶ ساله.
داور شهید حمیدرضا رضایتی ۱۹ ساله و تماشاگران شهید: مراد آذرخش۱۵ ساله، امجد حیدری۱۳ ساله، خلیل مظفری هشت ساله، محمد جواد مظفری هفت ساله و سجاد مظفری پنج ساله.
