حفظ وحدت ملی و تقویت توان دفاعی، کلید موفقیت ایران در این تقابل تمدنی خواهد بود/ غزه؛ ایستاده بر قله جنگ اراده‌ها/انسجام ملی، همبستگی مردم با یکدیگر و با نظام حاکم، بر پایه ارزش‌های مشترک فرهنگی، دینی و ملی است

به گزارش خبرگزاری بسیج از البرز، متن خطبه حجت السلام والمسلمین رادمرد امام جمعه ماهدشت، مبنی بر تقوا الهی، وحدت ملی و مسائل شهری و منطقه‌ای، به شرح زیر است:

الحمدلله ربّ العالمین و الحمد لله الذی أذهب عنّا الحَزَن، إنّ رَبّنا لَغَفورٌ شکورٌ والحمد لله الذی صَدَقَنا وَعدَه وَ أورَثنا الأرضَ نَتَبَوَّأُ مِن الجنّة حیثُ نَشاءُ أجرَ العاملین، نَشهد أن لا إله الا الله وَحدَه لاشریکَ له و نَشهد أن مُحمدا عَبدُه و رَسولُه وصَلّ اللهُ علیه و علی آله الأطیبین الأطهرین سیّما بقیةِ اللهِ الأعظم علیه الصلاه و السلام

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه والنصر و اللهم انصر الاسلام و أهله و ... عبادالله اوصیکم بتقوی الله و ...

باتوجه به ۵ مرداد ماه و سالگرد اولین نماز جمعه در انقلاب اسلامی و نامگذاری روز نماز جمعه چند نکته کوتاه عرض میکنم.

به‌کلید واژه «ذلِکُمْ خَیرٌ لَکُم اِنْ کُنتُمْ تَعلَمون» (آن چیزی است که برایتان بهتر است، اگر بدانید) دقت بفرمایید. این کلیدواژه شریف که در انتهای آیه نُهم سوره جمعه آمده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نُودِیَ لِلصَّلَاةِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَیْعَ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»؛ در قرآن به‌جز موضوع نماز جمعه، برای سه موضوع دیگر نازل شده است.

بنابر ادبیات قرآن، این تعبیر مبارک گویای این است که اولا موضوع مورد اشاره این تعبیر شریف، یکی از ارکان حیات فردی و اجتماعی انسان‌ها است و ثانیا اهمیت موضوع، آن قدر عظیم است که هرکسی جز بندگان فهمیده الهی، به‌اهمیت آن نمی‌توانند پی‌ببرند. این سه موضوع عبارت است از:

۱. توحید، «وَ إِبْرَاهِیمَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» (عنکبوت: ۱۶)؛ و یاد کن ابراهیم را، چون به‌قوم خویش گفت خدا را بپرستید و از او پروا بدارید اگر بدانید این کار براى شما بهتر است.

۲. امامت و پیمان‌های الهی، «وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِیلًا إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» (نحل: ۹۵).

۳. جهاد، «جَاهِدُوا بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنْفُسِکُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» (توبه: ۴۱)؛ اینکه مبتنی بر کلیدواژه و تعبیر شریف «ذلِکُمْ خَیرٌ لَکُم اِنْ کُنتُمْ تَعلَمون»، نماز جمعه در ردیف و عِداد سه موضوع اساسی توحید، امامت و جهاد آمده، خود گویای جایگاه بسیار رفیع این فریضه الهی است.

شاید بتوان گفت اگر نماز جمعه لطمه ببیند، این سه موضوع مهم و اساسی را نیز تحت الشعاع خود قرار می‌دهد؛ و شاید به‌همین جهت است که حضرت ختمی مرتبت (ص) فرمود: «کسی که در دوران حیات من و یا پس از مرگ من تا روز قیامت، نمازجمعه را ترک کند، چه آن را انکار کند یا سبک بشمارد، خداوند پراکندگی کار او را سامان ندهد و امر او را مبارک نگرداند» (فَمَنْ تَرَکَها فِی حَیاتِی وَبَعدَ مَماتی إلَی یَومِ القِیامةِ جُحُوداً لَها وَاسْتِخْفافاً بِحَقِّها فَلا جَمَعَ اللّهُ شَمْلَهُ، وَلا بارَکَ اللّهُ لَهُ فی أمرِهِ (مستدرک الوسائل، ج۶، ص١٠)).

از آنجا که نماز جمعه مظهر ارکان اسلام است، می‌تواند منشأ برکات ذیل باشد:

الف: آگاهی‌بخشی به‌مردم در زمینه معارف اسلامی و رویداد‌های مهم اجتماعی - سیاسی.

ب:  ایجاد همبستگی و انسجام هرچه بیشتر در میان صفوف مسلمین، به‌گونه‌ای که دشمنان را به‌وحشت افکند.

ج:  تجدید روح دینی و نشاط معنوی برای توده مردم مسلمان.

د:  جلب همکاری برای حل مشکلات عمومی.

نماز جمعه پیوسته میعادگاه مسلمانان برای تصمیم‌گیری در امور، و مرکزی برای تجمع نیرو‌ها جهت مقابله با خطراتی که مسلمانان را تهدید می‌کرد بوده است.

به‌همین دلیل همیشه دشمنان اسلام، از یک نماز جمعه جامع‌الشرایط که دستور‌های اسلامی دقیقاً در آن رعایت شود، بیم داشته‌اند و همیشه به‌دنبال کم‌رونقی آن بودند.

امروز نیز دشمنان، نه با تهدید، بلکه با برجسته‌سازی جاذبه‌های دنیا، به‌دنبال ایجاد ممانعت از ذکر الله می‌گردند.

جالب آنکه در منابع اهل سنت آمده است که امیرالمؤمنین (ع) روزی بر منبر کوفه یادآور شدند:

هرگاه روز جمعه شود، شیاطین صبح زود با پرچم‌هایشان به‌بازار‌ها می‌روند و به‌طرف مردم موانعی می‌افکنند و آنان را از آمدن به‌نماز جمعه باز می‌دارند (سَمِعْتُ عَلِیًّا، عَلَى مِنْبَرِ الْکُوفَةِ یَقُولُ: إِذَا کَانَ یَوْمُ الْجُمُعَةِ غَدَتِ الشَّیَاطِینُ بِرَایَاتِهَا إِلَى الأَسْوَاقِ فَیَرْمُونَ النَّاسَ بِالتَّرَابِیثِ أَوِ الرَّبَائِثِ وَیُثَبِّطُونَهُمْ عَنِ الْجُمُعَةِ (کنز العمال (المتقی الهندی)، ج ۷، ص ۷۳۶))

لذا مردم عزیز با این نگاه با نمازجمعه توجه کنند و نسبت به آن هم اهمیت بدهند و هم تعصب داشته باشند. خدایا ما را موفق به شرکت در نمازجمعه و محشور با اهل جمعه در قیامت بفرما.

خطبه دوم / شنبه/۴ مرداد/۱ صفر/ورود کاروان اهل‌بیت امام حسین (ع) به شام (۶۱ق) یکشنبه/۵ مرداد/۲ صفر/روز نمازجمعه، اقامه اولین نمازجمعه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به امامت آیت‌الله طالقانی (۱۳۵۸ش) که نکاتی را در خطبه اول عرض کردم، سالروز عملیات افتخارآفرین مرصاد (۱۳۶۷ ه ش)، دوشنبه/۶ مرداد/۳ صفر/ولادت امام محمدباقر علیه‌السلام (۵۷ هـ ق - به روایتی) چهارشنبه/۸ مرداد/۵ صفر/شهادت حضرت رقیه (س) (۶۱ هـ ق)

جهان در حال تجربه یکی از بزرگترین تحولات تاریخی خود است: جابجایی قدرت از تمدن غرب به شرق، تحلیلگران پیش‌بینی کرده‌اند که دهه‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ شاهد نزاع‌های گسترده‌ای بین قدرت‌های قدیم و جدید خواهد بود.

در این نظم جدید، ائتلاف‌های منطقه‌ای و بین‌المللی مانند بریکس و سازمان همکاری شانگهای نقش کلیدی ایفا می‌کنند.

جنگ تحمیلی ۱۲ روزه اخیر، که در حقیقت با عملیات طوفان الاقصی در اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، فراتر از یک درگیری محلی بین ایران و رژیم صهیونی یا فلسطین و رژیم صهیونی است.

این جنگ بخشی از یک تقابل تمدنی بین غرب و شرق است که هدف آن کُند کردن روند جابجایی قدرت جهانی است.

غرب، به رهبری آمریکا و با حمایت اروپا و ناتو، از رژیم صهیونی به عنوان نماینده خود در منطقه استفاده می‌کند تا مانع از قدرت‌گیری ایران و محور مقاومت شود.

این جنگ به دلیل تلاش غرب برای حفظ سیطره (هژمونی) خود در برابر قدرت‌های شرقی، به ویژه ایران، چین و روسیه، طراحی شده است.

ایران با تکیه بر موقعیت راهبردی، محور مقاومت و انسجام داخلی، توانسته در برابر این فشار‌ها مقاومت کند.

حفظ وحدت ملی و تقویت توان دفاعی، کلید موفقیت ایران در این تقابل تمدنی خواهد بود.

ایران با ادامه این مسیر، نه تنها در برابر تهدیدات خارجی مقاومت خواهد کرد، بلکه به عنوان یک قدرت جهانی، آینده منطقه و جهان را شکل خواهد داد.

جنگ ۱۲ روزه ایران و رژیم صهیونیستی به پایان رسید و اکنون یک سوال مهم پس از جنگ وجود دارد که می‌تواند گره فهم تحولات منطقه‌ای باشد و آن اینکه آیا جنگ دیگری در راه است؟

آیا ما می‌توانیم برآوردی از این موضوع داشته باشیم که اولا جنگ دیگری شکل خواهد گرفت و اگر چنین جنگی رقم بخورد ابعاد آن چگونه است و به چه سمتی حرکت خواهد کرد؟

نقشه کلان رژیم صهیونی بازآرایش نظامی منطقه برای تضعیف جریان مقاومت است که در نهایت منجر به افزایش تهدید علیه ایران می‌شود.

با این حال این اقدامات آسیب‌های جدی برای رژِیم نیز به همراه دارد.

جنگ ایران و رژِیم در ظاهر اگر توقف داشته باشد در سطح دیگری در حال ادامه است و در سطح منطقه‌ای به طور جدی پیگیری می‌شود.

بدون اغراق طراحی ایران در منطقه طی سال‌های گذشته به نحوی ثمر داده است که رژیم صهیونی اکنون برای رسیدن به ایران باید بتواند از خطوط منطقه‌ای و همراهان ایران عبور کند تا امکان و قدرت مواجهه پیدا کند؛ در غیر اینصورت شرایط برای مقابله با ایران بسیار سخت خواهد بود.

حملات غافلگیرکننده اسرائیل به تأسیسات حساس ایران، از جمله نطنز، فردو و اصفهان، در بامداد ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، موجی از تنش را در منطقه ایجاد کرد.

اروپا در این دوره نه‌تنها از محکومیت صریح این تجاوز آشکار خودداری کرد، بلکه با حمایت همه‌جانبه از اسرائیل، موضعی خصمانه علیه ایران اتخاذ نمود.

اتحادیه اروپا بیانیه‌ای صادر کرد که ظاهراً خواستار پایبندی به حقوق بین‌الملل بود، اما فقدان محکومیت مستقیم حملات اسرائیل، که تحت عنوان «اقدام پیشگیرانه» توجیه شد، نشان‌دهنده همسویی کامل با تل‌آویو بود.

امروز هم بحث مذاکره با آنها است، کسی با مذاکره مخالف نیست الا اینکه بدون توجه به بدعهدی‌ها و مواضع خصمانه آنها باشد در این صورت مذاکره نفعی ندارد و به ضرر است.

مواضع اروپا در جریان و پس از جنگ ۱۲ روزه، با همسویی کامل با اسرائیل و غرب، خصومتی آشکار علیه ایران را به نمایش گذاشت.

در دوران جنگ، عدم محکومیت تجاوزات اسرائیل، مشارکت در رهگیری پهپاد‌های ایرانی، و صادرات تسلیحاتی گسترده، نشان‌دهنده حمایت نظامی و سیاسی از تل‌آویو بود.

در دوره پساجنگ، فشار‌های دیپلماتیک (تهدید اسنپ‌بک یا همان مکانیزم ماشه)، تحریم‌های حقوق بشری، و تلاش برای مهار نفوذ منطقه‌ای ایران، این خصومت را تداوم بخشید.

شکاف بین افکار عمومی و دولت‌های اروپایی، که در تظاهرات میلیونی و مواضع گروه‌های یهودی مخالف صهیونیسم مشهود بود، تنها نقطه‌ای بود که نشان‌دهنده نارضایتی اجتماعی از سیاست‌های خصمانه اروپا بود.

با این حال، این نارضایتی نتوانست مسیر سیاست‌گذاری دولت‌ها را تغییر دهد که نیازمند تداوم اعتراضات است در اروپا و آمریکا.

مکانیسم ماشه چیست که اروپایی‌ها بر روی آن تاکید می‌کنند؟

به سازوکاری در قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل گفته می‌شود که در صورت ادعای نقض تعهدات برجامی از سوی ایران، تحریم‌های چندجانبه سازمان ملل که پیش از توافق لغو شده بودند، بدون نیاز به رأی‌گیری مجدد، دوباره برقرار می‌شوند.

مگر آنکه یک قطعنامه جدید در مخالفت با آن صادر شود، که خود نیازمند اجماع است.

تحریم‌های کلاسیک سازمان ملل مانند ممنوعیت فروش سلاح، محدودیت سفر برخی مقامات، ممنوعیت فعالیت‌های موشکی یا هسته‌ای، و محدودیت‌های مالی بود.

این تحریم‌ها در بازه زمانی ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ علیه ایران تصویب شده بود و با برجام تعلیق شد. مکانیسم ماشه، در صورت فعال شدن، همه این تحریم‌ها را یکجا و به شکل خودکار بازمی‌گرداند.

تفاوت اصلی اینجاست که برخلاف روند عادی که برای تصویب هر تحریم نیاز به ۹ رأی موافق و عدم وتوی اعضای دائم است، در مکانیسم ماشه نیازی به رأی‌گیری نیست.

یعنی کشور مدعی (مثلاً آمریکا) می‌تواند تحریم‌ها را بازگرداند مگر آن‌که همه کشور‌ها با او مخالفت کنند.

این روند، مفهوم عدالت و توازن در تصمیم‌گیری بین‌المللی را زیر سؤال می‌برد که پذیرش این نوع مکانیزم هم هنوز مورد سوال است که چرا پذیرفته شده و خلاف قاعده قرآنی نفی سبیل است که راهی بر تسلط دشمن نباید گذاشت.

البته در شرایط کنونی، مکانیسم ماشه بیشتر جنبه روانی و سیاسی دارد تا اقتصادی یا اجرایی.

اقتصاد ایران در مواجهه با سناریو‌های سخت‌تر از این مکانیسم، تاب‌آوری نسبی نشان داده و مسیر تعامل با کشور‌های غیرغربی نیز دست‌کم در سطح منطقه‌ای، از این سازوکار مستقل است که راه را باز می‌کند برای مقابله با تحریم ها.

انسجام ملی به معنای همبستگی مردم با یکدیگر و با نظام حاکم، بر پایه ارزش‌های مشترک فرهنگی، دینی و ملی است.

این همبستگی در ایران، به‌ویژه پس از انقلاب اسلامی، به‌عنوان یک نیروی محرکه در برابر تهدیدات خارجی و داخلی عمل کرده است.

در طول جنگ تحمیلی، حضور گسترده مردم در جبهه‌ها، پشتیبانی از رزمندگان و مقاومت در برابر فشار‌های اقتصادی و نظامی، نمونه‌ای بارز از این انسجام بود.

رهبر معظم انقلاب در بیانات اخیر خود بر اهمیت حفظ و حراست از این انسجام تأکید کرده‌اند.

ایشان انسجام ملی را یکی از پایه‌های اصلی قدرت ایران در برابر دشمنان دانسته‌اند که در موقعیت‌های بحرانی، مانند جنگ تحمیلی اخیر، نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کرده است.

این انسجام نه‌تنها در میدان نبرد، بلکه در حفظ ثبات داخلی و خنثی‌سازی توطئه‌های خارجی نیز تأثیرگذار بوده است.

یکی از ابزار‌های اصلی دشمنان برای پیشبرد گفتمان فروپاشی اجتماعی، استفاده از رسانه‌ها و جریان‌های سیاسی داخلی و خارجی بوده است.

این جریان‌ها با القای مفاهیمی مانند کاهش سرمایه اجتماعی، ناامیدی، سرخوردگی و خستگی در جامعه، تلاش کرده‌اند تصویری مخدوش از رابطه مردم و نظام ارائه دهند.

حفظ این انسجام نیازمند هوشیاری در برابر توطئه‌ها، تقویت غرور ملی و پرهیز از دوگانه‌سازی‌های انحرافی است مانند موشک یا معیشت، امنیت یا رفاه، زندگی یا مقاومت.

ایران با تکیه بر این انسجام، همچنان به‌عنوان قدرتی استوار در منطقه و جهان به پیش خواهد رفت.

اقتصاد، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نیاز‌های اولیه هر جامعه، نقش اساسی در ایجاد حس اعتماد، رضایت و تعلق به نظام اجتماعی و سیاسی دارد.

دشمنان با برجسته‌سازی مشکلات اقتصادی در رسانه‌ها و القای این تصور که نظام قادر به حل این مشکلات نیست، تلاش کرده‌اند اعتماد مردم به نظام را تضعیف کنند. برای مثال، در جریان تجاوزات نظامی اخیر، دشمنان با این پیش‌فرض که مشکلات اقتصادی مردم را از نظام جدا کرده است، اقدام به طراحی حملات کردند.

اما حضور گسترده مردم در حمایت از نظام نشان داد که این پیش‌فرض‌ها نادرست بوده و انسجام ملی همچنان پابرجا است که باید دولت تلاش مضاعفی کند در خصوص حل مشکلات مردم، خصوصا در حوزه برق و آب که مشکلات عدیده‌ای را برای مردم عزیز ایجاد کرده البته صرفه جویی هم یکی از امور واجب این روزهاست.

غزه؛ ایستاده بر قله جنگ اراده‌ها

تاریخ گواه است که طاغوت در هر زمان، از گرسنگی به عنوان «سلاحی» برای درهم شکستن اراده‌ها، تحمیل ذلت و تسلیم و از بین بردن روحیه‌ی مقاومت استفاده کرده‌اند.

بنی‌امیه در شام، با سلاح گرسنگی می‌خواستند نوادگان پیامبر (ص) را ذلیل کنند، و تسلیمِ بی‌قید و شرط را به آنان تحمیل کنند. امروز همان گرسنگی، سلاحی شده تا مردم غزه را به زانو درآورند، ندای «الموت و لا المذلّة» را سرکوب کنند، و مقاومت را به تسلیمِ محض وادارند.

از کاروان اسرای کربلا تا امروز، هدف یکی است:

خُرد کردن روح مقاومت و وادار کردن جبهه حق به تسلیم.

رژیم صهیونیستی نه‌تنها به دنبال حذف فیزیکی مقاومت، بلکه در پی درهم شکستن روحیه و انسجام اجتماعی مردم غزه است.

این راهبرد، که برخی تحلیلگران آن را "نسل‌کشی با گرسنگی" نامیده‌اند، با تخریب بیمارستان‌ها، مدارس و سیستم‌های آبرسانی و برق‌رسانی تکمیل می‌شود.

بیمارستان‌هایی که به دلیل نبود سوخت برای ژنراتور‌ها به گورستان‌های خاموش تبدیل شده‌اند، گواهی بر عمق این فاجعه هستند.

یکی از دردناک‌ترین جنبه‌های بحران غزه، انفعال جامعه جهانی در برابر این فاجعه است.

سازمان ملل متحد، که خود را متولی حقوق بشر می‌داند، بار‌ها هشدار داده که غزه در آستانه "بزرگ‌ترین بحران انسانی قرن" قرار دارد.

با این حال، این هشدار‌ها به اقدامات عملی منجر نشده‌اند، چون فقط یک هشدار بدون ضمانت اجرایی است.

شورای امنیت به دلیل وِتوی مکرر آمریکای جنایتکار فلج شده و نشست‌های اضطراری به بیانیه‌های نمادین و بی‌اثر ختم می‌شوند.

حتی سازمان‌های بشردوستانه مانند هلال‌احمر و یونیسف، که وظیفه ارسال کمک‌های اضطراری را دارند، با موانع متعدد در مسیر ارسال غذا و دارو مواجه‌اند.

این ذلت دولتمردان کشور‌های اسلامی است که مردمان عزیز غزه در آن شرایط سخت زندگی می‌کنند و کمکی نمی‌کنند، در ایران اسلامی ضمن حمایت از مقاومت و ایستادگی مردم غیور غزه و برگزاری راهپیمایی و اجتماعات، شماره حسابی دفتر مقام معظم رهبری اعلام کردند، جهت واریز کمک‌های نقدی که عزیزان توجه ویژه داشته باشند.

چند نکته پایانی:

شهر ما بلحاظ فرهنگی دارای زیر ساخت‌های مناسب نیست، برخی مساجد ما به لحاظ اعتباری دچار مشکل هستند و بنای مناسبی ندارند.

سالن سینما و کتابخانه قابل استفاده‌ای برای عموم با شرایط مناسب ندارد.

اماکن ورزشی در خور ورزش قهرمانی و حرفه‌ای ماهدشت ندارد و محیط‌های عمومی ورزشی هم با کمبود مواجه است.

ما در هر محله‌ای باید یک زمین چمن مصنوعی داشته باشیم و سالن ورزشی مناسب اینها واجبات ماست، ورزش زورخانه‌ای ما که یکی از بهترین ورزش هاست درگیر تحویل زمین است سال‌ها، خب مسئولیت اینها با کیست؟ با مدیرکل محترم ورزش و جوانان، باید نگاه ویژه‌ای به ماهدشت داشته باشند، نمیشود با سختی ورزش ما خروجی‌های آبرومندی را تحویل دهد مانند افتخارات بین المللی کشتی و سایر ورزش‌ها، استان بهره خودش را ببرد، اما هیچ توجهی به محیط‌های ورزشی ما نداشته باشند، این ظلم به ماهدشت است.

توصیه من به مجموعه استانداری و شهرداری و ادارات کل فرهنگی و ورزشی استان اینست که با محوریت استانداری جلسه‌ای را برگزار کنند و نیاز‌ها و احتیاجات فرهنگی، ورزشی را مروری بکنند و مصوبه‌ای با تخصیص مناسب داشته باشند و امسال و سال آینده منحصرا این پروژه‌ها را داشته باشند، از شهردار محترم هم میخواهیم، اولویت پرژه‌های امسال اگر مقدور است و الا برای سال آینده در برنامه، بودجه شهرداری زیرساخت‌های فرهنگی ورزشی را اولویت خودشان قرار دهند.