قیام امام حسین علیهالسلام ، نهتنها یک حرکت سیاسی و دینی، بلکه رسانهای زنده برای انتقال پیامهای انسانی و الهی به شمار میرود. و از نخستین لحظات پس از عاشورا، روایتگری این واقعه از طریق ابزارهای رسانهای آغاز شد؛ از خطبههای حضرت زینب (س) در شام تا مقتلنویسیها و مرثیهسراییهای قرون بعد.
رسانههای سنتی نظیر منبر، تعزیه خوانی ، نوحهخوانی و نگارش مقتل، نقش مهمی در حفظ و انتقال مفاهیم عاشورایی ایفا کردهاند. و با گذر زمان و ظهور رسانههای نوین، این پیام با قالبهایی چون مستند، فیلم، پادکست، شبکههای اجتماعی و گرافیکهای دیجیتال به مخاطبان جهانی عرضه شده است.
عاشورا، الگویی برای رسانهنگاری متعهد است؛ رسانهای که در خدمت حقیقت، روشنگری و بیدارسازی افکار عمومی قرار دارد. در عصری که تحریف و وارونهنمایی از طریق رسانههای جریانساز رواج یافته، بازخوانی عاشورا میتواند معیار سنجش صداقت و مسئولیتپذیری رسانهها باشد.
هر تصویر از کربلا، هر روایت مستند از قیام امام حسین (ع)، اگر با آگاهی و صداقت تولید شود، میتواند در برابر موج دروغ و تحریف ایستادگی کند.
عاشورا به ما میآموزد که رسانه، اگر در مسیر حق باشد، میتواند شمشیری برندهتر از هر سلاح نظامی باشد. در این راستا، تولید محتواهای عاشورایی باید فراتر از مناسک ظاهری، به تبیین معرفتی و تحلیلی واقعه بپردازد.
رسانهها با بهرهگیری از ظرفیتهای هنری، ادبی و تکنولوژیک، میتوانند پیام عاشورا را به زبان امروز بازگو کرده و آن را در دل مخاطبان جهانی نهادینه سازند. از این منظر، عاشورا نهتنها یک واقعه تاریخی، بلکه یک مکتب رسانهای است که صداقت، شجاعت و تعهد را در روایتگری معنا میکند.
اسماعیل علی آبادی