۱۶ / خرداد / ۱۴۰۴ - 06 June 2025
21:11
کد خبر : 9692406
۰۹:۵۷

۱۴۰۴/۰۳/۱۴

با کاروان دل، به سوی مرقد نور

دلم این روزها هوای جنوب تهران کرد، نه برای شلوغی شهر و نه برای خیابان‌های دودگرفته‌اش، بلکه برای آرامگاه مردی که تاریخ ایران و جهان را دگرگون کرد، برای امامی که با دستانی خالی، اما دلی پر از ایمان، ظلم را به زانو درآورد.

دلم این روزها هوای جنوب تهران کرد، نه برای شلوغی شهر و نه برای خیابان‌های دودگرفته‌اش، بلکه برای آرامگاه مردی که تاریخ ایران و جهان را دگرگون کرد، برای امامی که با دستانی خالی، اما دلی پر از ایمان، ظلم را به زانو درآورد.

دلم را با زائران مرقد امام همراه می‌کنم، چشم سر می‌بندم و با چشم دل کاروان را همراهی می‌کنم. 

 

زائران، چمدانی کوچک در دست دارد و دلی پر از خاطره و ایمان، وقتی پایشان به پله‌های اتوبوس می‌رسد، انگار قدم در سفری مقدس نهاده؛ سفری نه به مقصدی زمینی، بلکه به سمت آرمان‌ها، به سوی مرقد مردی که تاریخ را به‌سوی بیداری سوق داد.

اتوبوس آرام می‌لرزد، اما دل‌ها پر تپش است. ذکر لب‌ها، آرام و بی‌صدا، در همهمه‌ی شروع سفر گم نمی‌شود.

 چشم‌ها به جاده، اما دل‌ها جلوتر از چرخ‌ها، به حرم رسیده‌اند.

صدای آرام نوحه یا سرودهای انقلابی، فضا را پر می‌کند. برخی در سکوت غرق‌اند، برخی خاطرات امام را مرور می‌کنند، و گروهی آرام آرام  زیر لب زمزمه می‌کنند:
" یاد امام و شهدا دل و می بره کرببلا " 

در این سفر، بار زائران تنها ساک و توشه نیست؛ بارشان عهد است، دلدادگی است، و شوقی که سال‌ها خاموش نشده.

امسال، در سی‌وششمین سالِ فراق، باز هم دل به جاده می‌زنیم. نه برای یک سفر عادی، بلکه برای تجدید بیعت با آن روح بزرگ، با آن پدری که به ما عزت آموخت و استقلال، که در دل طوفان‌ها ایستاد تا ما در آرامش امروز نفس بکشیم.

با کاروان دل، به سوی مرقد نور

در بین راه،  توقفی در حرم حضرت معصومه (س) داریم،دل را صفا می‌دهیم،
اشکی نثار می‌کنیم به غربت بانو،
دل خسته‌مان را گره می‌زنیم به ضریحی که آرامش می‌دهد، و در نسیم عطرآگین دعا،نَفَسی تازه می‌کنیم برای ادامه‌ی راه...

مسیر ادامه دارد تا رسیدن به مقصد 

وقتی به حرم مطهرش می‌رسم، می بینم که اشکها راه خودش را پیدا می‌کند...
 بغضی در گلو و شوری در دل، همان حس ناب غربت و حضور. آنجا همه چیز رنگ دیگری دارد؛ انگار که هنوز صدای "روح‌الله" در طنین صحن‌ها جاری‌ست.

امام جان... ما آمده‌ایم تا بگوییم هنوز پای آرمان‌هایت ایستاده‌ایم، هنوز حرفت در گوش زمان جاری‌ست، هنوز وحدتی که فریاد می‌زدی، برایمان مقدس است.

این سی‌وشش سال، اگرچه بدون حضورتان  گذشت، اما با یاد و راهت روشن مانده‌ایم. دلمان روشن است، چون چراغی که روشن کردی هنوز خاموش نشده...

چراغی که روشن کرده اید ، به خاموشی نمی‌گراید؛ چرا که امروز آن پرچم فروزان، در دستان خلف شایسته‌ تان ، حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مدظله‌العالی) همچنان در اهتزاز است.

راه امام، راه نور است؛ مسیری که با خون شهدا آبیاری شد و با رهبری حکیمانه ولی‌فقیه زمان، عزت، استقلال و بیداری امت اسلامی را تداوم بخشیده است.

تا ولایت هست، این چراغ خاموش نخواهد شد؛ چرا که امت، بیدار است و رهبری، بصیر. ایلاقی


گزارش خطا
ارسال نظرات شما
x

عضو کانال روبیکا ما شوید