قزوین_ به گزارش بسیج، رحلت امام خمینی(ره) بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی یکی از بزرگترین حوادث قرن اخیر بود که در نیمه خرداد رقم خورد، انقلابی نوپا که از جنگ تحمیلی تازه رها شده بود با ازدست دادن رهبر فرزانه خویش موجی از نگرانی برای آینده کشور را رقم زد. خبر رحلت امام مستضعفان با صدای ماندگار آقای حیاتی محشری به پا کرد، میلیونها نفر در سراسر کشور به خیابانها آمدند و موجی از جمعیت به سمت تهران رهسپار شد. خبرگزاری بسیج گزارشی از خاطرات آن روزهای پیشکسوتان رسانه استان قزوین را تهیه کرده است که از نظر مخاطبین می گذرد.
از سال ۱۳۶۵ در کمیته امداد کار می کردم
امیرعلی رضایی پیشکسوت خبر و رسانه در باره رحلت امام خمینی(ره) و یاد و خاطره آنها روزها می گوید: بنده آن زمان در دبیرستان درس میخواندم. همزمان نیز از سال ۱۳۶۵ در کمیته امداد حضرت امام مشغول کار بودم. در زمان دفاع مقدس کمیته امداد امام خمینی نقش پشتیبانی داشت و به سربازان متاهل و مجرد خانواده در دوران دفاع مقدس حقوق میداد و بنده افتخار داشتم از ۶۵ تا اسفند سال ۶۹ در جوار بزرگانی مانند حاج نقی شفیعی و حاج غلامحسن درفشان، رحمت اله قلی زاده، سید حبیب اله حاجمیری و شیخ حمزعلی قهرمانی و حاج باقر احسانی و سید محمود موسوی و پیر دهقان و جباری حدودا ۱۵ نفر بودیم که در این نهاد خدمت می کردیم.
نفس قدسی امام قلبها را تسخیر کرده بود
امیرعلی رضایی در ادامه می گوید: خبر وخامت حال امام و بستری شدن ایشان در بیمارستان روز ۱۲ خرداد منتشر شد و حاج سید احمدآقا چندین مرتبه در صدا و سیما از همه مردم تقاضای دعا داشت. یکی از تلخترین لحظههای عمرم صبح روز سیزدهم خرداد بود که صدای «انا لله و انا الیه راجعون» آقای حیاتی مانند بمبی بود که بر سر ما آوار شد و وحشت کل کشور را در برگرفت. فضای کشور همه اشک و گریه بود. از پیر و جوان تا کودکان ۵ تا ۶ ساله برای ارتحال امام گریه می کردند. نفس قدسی و مسیحای امام، به ایران جان داده بود و سفر ابدی ایشان، ایران را تبدیل به ماتمکده کرد.
نگران سرنوشت کشور بودیم
رضایی پیشکسوت خبر و رسانه در ادامه اظهار داشت: بر در هر خانه پرچم سیاه بود و اعلامیههای سیاه و سفید یا عکس امام خمینی و خیلیها یک میز نیز گذاشته بودند درب خانه و با یک ضبط، صوت قرآن پخش می کردند. جو سیاسی کشور در آن روزها خیلی سنگین بود و دیر زمانی نبود که مکاتبات بین حضرت امام و آیت الله منتظری نیز در بین خواص منتشر شده بود و تقریبا از فروردین ماه ۶۸ تمام عکسهای منتظری از منازل و ادارات برداشته شده بود. از طرفی هنوز جوهر قطعنامه ۵۹۸ خشک نشده بود و همه نگران بودند که سرنوشت کشور چه خواهد شد.
با انتخاب امام خامنه ای دلهای طوفان زده آرام شد
وی تشریح کرد: مردم مثل کودکی که پدر خود را از دست داده باشند، برای امامشان اشک می ریختند و تشکیل جلسه خبرگان رهبری و قرائت وصیت نامه امام راحل توسط حجت الاسلام خامنه ای هر لحظه التهابات و نگرانیها را کم میکرد. ستاد ارتحال تشکیل شد. آن روزها همه مردم به نوعی خود را صاحب عزا می دانستند و ما نیز در کمیته امداد چند بنز تک و خاور از نانواییهای سطح شهر نان و سبزی و تن ماهی و کنسرو لوبیا تهیه کردیم و برای کمک به افرادی که چند روز در بهشت زهرا بودند بردیم.
تشییع امام حماسه ماندگار ملت ایران شد
امیرعلی رضایی تبیین کرد: انتخاب آیت الله خامنه ای توسط مجلس خبرگان بعنوان رهبر انقلاب، مثل آبی بود که بر روی آتش ناامیدی ریخته شد. در تشییع بینظیر حضرت امام خمینی(ره) که در تاریخ سابقه نداشت و هنوز هم ندارد ۱۳ تا ۱۴ میلیون نفر حضور پیدا کنند از صحنههایی بود که نظیرش خلق نشده است.
رابطه بین امام و امت ضامن بقای انقلاب شد
امیرعلی رضایی گفت: ما شاید در تشییع جنازه شهید حاج قاسم نمایه ای از آن صحنه را دیدیم اما اینکه یکجا ۱۴ میلیون نفر در مراسم تشییع شرکت کنند هنوز خلق نشده است. تشکیل زودهنگام مجلس خبرگان و انتخاب درست آیت الله خامنه ای کشور را از خیلی مشکلات عبور داد و دشمن نتوانست از خلاء رهبری سوء استفاده کند.
رابطه بین امام و مردم فراتر از مباحث سیاسی بود
رکسانا رضایی استاد دانشگاه و پیشکسوت رسانه ضمن بیان خاطرات روزهای ارتحال امام رضوان الله میگوید: ارتحال امام مستضعفان و انتخاب امام خامنه ای عزیز نشان داد پیوند و رابطه امام با جامعه فراتر از یک ارتباط سیاسی است. با وجود آنکه در زمان ارتحال حضرت امام خمینی(ره) تنها هشت سال داشتم، خاطره آن روز در ذهن و جانم بهگونهای ماندگار نقش بسته که گویی نقطه عطفی در زندگیام و آغاز درکی عمیقتر از مفهوم رهبری و پیوند مردم و انقلاب بود.
عشق بین امام و مردم را در کودکی درک کردم
رکسانا رضایی استاد دانشگاه و فعال رسانه تصریح کرد: فضای آن روزها با هیچ توصیفی بهدرستی قابل انتقال نیست. در عالم کودکی می دیدم غمی عظیم سراسر کشور را فرا گرفته و مردم چگونه بی تابانه سوگواری می کنند. هرچند در آن سن ابعاد سیاسی و تاریخی آن فقدان عظیم را بهدرستی درک نمیکردم اما آنچه به چشم میدیدم، بازتاب عمق عشق و محبت و پیوندی بود که مردم با رهبر خود داشتند.
رحلت امام آزمون ملت برای سرنوشت حکومت اسلامی بود
مدیر مسئول نگاه قزوین در ادامه اضافه کرد: پیوندی که باید فراتر از یک رابطه سیاسی معنا شود. امروز پس از گذشت دههها و با تجربهای که در عرصه رسانه و خبر به دست آوردهام بهخوبی میدانم که ارتحال امام خمینی(ره) تنها پایان حیات یک شخصیت نبود، بلکه آزمونی سرنوشتساز برای انسجام و پایداری نظام اسلامی بود.
با انتخاب امام خامنه ای بلوغ سیاسی نظام ثبیت شد
این فعال رسانهای و بانوی اثرگذار استان تشریح کرد: انتخاب شایسته و هوشمندانه حضرت آیتالله خامنهای به عنوان رهبر از سوی مجلس خبرگان رهبری، سندی بر بلوغ ساختاری و عمق بصیرت سیاسی نظام جمهوری اسلامی بود.تصمیمی که نهتنها خلأ ناشی از رحلت بنیانگذار انقلاب را جبران کرد بلکه راهبردی جدید و آیندهنگرانه در مسیر استمرار انقلاب رقم زد.
رضایی در پایان گفت: خاطره آن روز برای من نهفقط یادآور غم فقدان است بلکه نشانهای است از آغاز دوران جدیدی از پایداری و عقلانیت سیاسی در نظام اسلامی که امروز ثمرات آن را در اقتدار و ثبات جمهوری اسلامی شاهد هستیم.
خبر ارتحال امام دردناک و غیرقابل باور بود
ولیاله حسین زاده پیشکسوت رسانه و جانباز دفاع مقدس در خصوص ارتحال امام رضوان الله می گوید: به عنوان فردی که با تمام وجود به امام عشق می ورزید و تصور فضای مدیریت کشور بدون حضور ایشان سخت بوده و قابل باور نبود؛ شنیدن رحلت ایشان موجی از نگرانی ایجاد کرد و پذیرش خبر برایم ممکن نبود. به یاد دارم در زمان رحلت امام(ره) در مدرسه ۱۷ شهریور شهر سگزاباد مشغول تحصیل بودم که خبر ارتحال امام در اواسط امتحانات خردادماه رقم خورد.
از بستری شدن امام خمینی نگران بودیم
حسین زاده می گوید: هر چند از روزهای گذشته با نگرانی و اضطراب خبرهای بیماری و بستری شدن امام را از طریق تلویزیون و رادیو دنبال و پیگیری می کردم در مدتی که امام در بیمارستان بستری بود خبرهایی حاکی از بهبود وضعیت جسمی ایشان مخابره می شد که ما را خوشحال و امیدوار می کرد. زمانی که از سوی بیت امام از مردم برای سلامتی امام درخواست دعا می کردند نگرانی ما بیشتر می شد و برای سلامتی و طول عمر امام دعا می کردیم.
در مدرسه خبر رسمی ارتحال امام پخش شد
پیشکسوت رسانه در ادامه می گوید: ساعتهای اولیه صبح بود که برای امتحان در مدرسه راهنمایی ۱۷ شهریور حاضر شده بودیم اما انگار آن روز برای ما روز متفاوت، سنگین و حامل خبر ناگوار بود. چهرههای معلمان و دانشآموزان گویای غم بزرگی بود. پخش ناگهانی قران از بلندگوی مدرسه و پخش بخشهایی از سخنرانی امام راحل که در خصوص آیهای از قران که همه ما روزی طعم مرگ را خواهیم شد نگرانی ما را بیشتر کرد تا در نهایت پس از دقایقی از پخش قران و سخنان امام، خبر رسمی ارتحال امام پخش شد.
صدای قرآن در مدرسه خبر از حادثه می داد
حسین زاده میگوید: با شنیدن خبر رحلت امام، گویا تمام غمهای دنیا روی سرمان چرخید و نفس کشیدن برای ما سخت و اشک از گونههای ما سرازیر شد. با شنیدن خبر رحلت امام امتحانات نیمه تمام باقی ماند و مدرسه تعطیل شد و ما با ناراحتی و چشمان اشک بار به سمت منازل خود حرکت کردیم و پس از رسیدن به منزل به یاد دارم که به پایگاه بسیج و مسجد محل رفتیم. از بلندگوهای مساجد سگزاباد قران پخش می شد و همه مردم نگران و اندوهگین بودند. پرچمها و پارچههای سیاه بر دیوار مساجد و معابر نقش بست و در مقابل مساجد و بسیج حجلههای عزاداری با تصویر امام برپا شد.
نگران از سرنوشت انقلاب بعد از امام دغدغه ایران بود
وی تبیین کرد: در عین حال که بسیار ناراحت و نگران بودیم لحظه ای از پای تلویزیون و اخبار رادیو جدا نمی شدیم اولین نگرانی ما از آینده نظام و کشور بود که بعد از رحلت امام چه سرنوشتی برای کشور در این شرایط سخت رقم خواهد خورد؟
از یک طرف خبرهای برنامه وداع و تشییع امام را ناباورانه پیگیری و دنبال می کردیم و از طرف دیگر نیز مباحث مربوط به تشکیل مجلس خبرگان رهبری برای انتخاب جانشین امام و رهبر آینده را پیگیری می کردیم. چون امکان حضور در مراسم تشیع و تدفین امام را در تهران نداشتم همراه بسیاری از همشهریان و علاقمندان به امام در حد توان و بضاعت زمینه برگزاری مراسمات یادبود امام را در سگزآباد انجام می دادیم.
وداع سخت و جانکاه امام با ملت تلخترین خاطره بود
پیشکسوت خبر و رسانه در پایان می گوید: در نهایت پس از انتخاب آیت اله خامنهای به عنوان رهبر جدید و تثبیت مدیریت کشور تمرکز و نگاه ما به سمت برگزاری مراسم تشییع و تدفین و محل دفن امام بود. با حسرت بسیار اخبار و تصاویر وداع و تشیع با شکوه، بی نظیر و میلیونی امام را از طریق تلویزیون پیگیری می کردیم. هرگز لحظاتی که گوینده تلویزیون با حزن و اندوه فراوان از پرواز هلیکوپتر امام و نزدیک شدن به محل دفن خبر می داد فراموش نمی کنم که اشک امانمان نمی داد.
انتهای پیام/۱۰۰۲