سوم خرداد؛ روزی برای تاریخ، ایستادگی و آزادی

به گزارش خبرگزاری بسیج از همدان، جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، از شهریور ۱۳۵۹، آغاز یک نبرد نابرابر بود؛ تهاجمی همه‌جانبه با هدف تسلط بر خاک، منابع و غرور ملی ایرانیان. در این میان، خرمشهر به عنوان دروازه‌ی استراتژیک جنوب کشور، خیلی زود به کانون نبرد تبدیل شد. شهری که به «در خون تپیدن» عادت نداشت، حالا زیر بمباران و تهاجم دشمن، برای بقا می‌جنگید.

خرمشهر پس از ۳۴ روز پایداری، با تمام قهرمانی‌ها و مقاومت‌های نیروهای مردمی و نظامی، در آبان‌ماه ۱۳۵۹ به اشغال دشمن درآمد. اما این اشغال، پایان راه نبود؛ آغاز یک عهد بود. عهدی نانوشته میان خاک و خون، میان مردم و غیرت، که تا آزادی این خاک پاک، هیچ خونی بیهوده ریخته نشود و هیچ اشکی بی‌دلیل جاری نگردد.

با طراحی و اجرای عملیات بیت‌المقدس در اردیبهشت و خرداد ۱۳۶۱، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران متشکل از سپاه، ارتش، بسیج و نیروهای مردمی، تحت فرماندهی خلاقانه و باور به قدرت ایمان، خرمشهر را از چنگال دشمن آزاد کردند. این عملیات، تنها یک پیروزی نظامی نبود، بلکه ضربه‌ای سهمگین به ساختار جنگ‌طلبی رژیم بعث و حامیان آن وارد کرد.

سوم خرداد ۱۳۶۱، روز آزادی خرمشهر، روزی شد که امام خمینی(ره) با آن جمله‌ی تاریخی‌اش «خرمشهر را خدا آزاد کرد» معنایی عمیق‌تر به واژه‌ی پیروزی بخشید. جمله‌ای که نشان از ایمان، توکل و درک روحانی از این نبرد نابرابر و نتیجه‌ معجزه‌آسای آن داشت.

آن‌چه سوم خرداد را فراتر از یک پیروزی نظامی قرار داد، نقش بی‌بدیل رزمندگان گمنام و مردمی بود که با دستان خالی اما دل‌هایی سرشار از ایمان، در برابر مجهزترین سلاح‌های دشمن ایستادند.

در این روز، خون شهیدان بود که پرچم ایران را بر بام خرمشهر افراشت. سوم خرداد، سالروز ایثار جوانانی است که از کوچه‌پس‌کوچه‌های ایران برخاستند و در کوچه‌به‌کوچه‌ی خرمشهر جاودانه شدند.

سوم خرداد، نامی ماندگار در حافظه جمعی ملت ایران است؛ روزی که تاریخ را با خون و شهامت نوشتند و غرور را بر دیوارهای خرمشهر آزاد شده حک کردند. این روز، تنها یک نقطه در تقویم نیست؛ یک روایت جاودان از ایثار، مقاومت و پیروزی ملتی است که در برابر تاخت‌وتاز دشمن، نه‌تنها تسلیم نشد، بلکه به بلندای تاریخ ایستاد.

سوم خرداد تنها روز آزادی یک شهر نیست، بلکه الگویی است برای آزادی تمام سرزمین‌های اشغالی، به‌ویژه قدس شریف. خرمشهرِ آزادشده نمادی شد برای ایستادگی در برابر اشغال، ظلم و تجاوز. از همین‌رو، بسیاری از اندیشمندان و فعالان مقاومت، این روز را نه فقط متعلق به ایران، که متعلق به تمام جبهه‌های حق در برابر باطل می‌دانند.

امروز، پرچم خرمشهر در غزه، در جنوب لبنان، در سوریه، در یمن و همه‌ی سرزمین‌هایی که طعم ظلم را چشیده‌اند، برافراشته است. این پیروزی، به یک الگوی الهام‌بخش تبدیل شده است؛ الگویی برای نبرد با اشغال‌گری، برای حفظ هویت و برای بازگشت به سرزمین مادری.

با گذشت بیش از چهار دهه، سوم خرداد همچنان زنده است؛ نه‌تنها در کتاب‌های درسی و یادواره‌های رسمی، که در ذهن و قلب مردم. این روز، تجلی‌گاه غرور ملی، و فرصتی است برای بازنگری در مفهوم «وطن»، «دفاع» و «پیروزی». سوم خرداد به ما می‌آموزد که هیچ پیروزی‌ای بدون فداکاری ممکن نیست و هیچ ملتی بدون ایستادگی نمی‌تواند آینده‌ای آزاد را برای خود رقم بزند.

در شرایط امروز که تهدیدات امنیتی، فرهنگی و روانی به شیوه‌های نوین و پیچیده بازتولید می‌شوند، سوم خرداد یک نماد زنده است برای پاسداری از ارزش‌ها، انسجام ملی و آگاهی تاریخی.

سوم خرداد یک خاطره نیست؛ یک پیام است. پیامی برای نوجوانان و جوانانی که آینده‌سازان این سرزمین‌اند. پیامی از دل خاک، از عمق تاریخ و از زبان خون. این روز ما را فرامی‌خواند به حفظ هویت، به دفاع از عدالت، و به زنده نگه‌داشتن روح ایثار در متن زندگی روزمره.

در روزگاری که واژه‌ها گاه تهی می‌شوند، سوم خرداد با معناست؛ با خون معنا می‌گیرد، با خاک عجین می‌شود و با شهامت، زنده می‌ماند.

خرمشهر، نمادی است از ملت ایران؛ زخم‌خورده اما زنده، مورد هجوم اما مقاوم، ویران‌شده اما بازساخته‌شده. سوم خرداد فرصتی است برای تجلیل از تمام کسانی که جان خود را برای حفظ عزت این مرز و بوم نثار کردند و برای یادآوری این حقیقت که آزادی، بهای سنگینی دارد؛ بهایی به سنگینی جان انسان‌ها و به بلندای غیرت یک ملت.

انتهای پیام/