به گزارش خبرگزاری بسیج گیلان، هما اکبری؛در دل بهاری‌ترین ماه سال ۱۳۴۹، درگیلان، کودکی پا به عرصه هستی نهاد که بعدها نامش در تاریخ این سرزمین، با خطوطی از ایثار و فداکاری نگاشته شد.
« اسماعیل رنجبر»در خانواده‌ای که با دست‌های پینه‌بسته و دلی پر از امید، سختی‌های زندگی را به جان خریده بود قد کشید.
مادری که با تمام مشقت‌ها، فرزندانش را با عشق و ایمان پرورش داد، و به آن‌ها آموخت که دفاع از وطن،والاترین وظیفه است.
هنوز نوجوانی‌اش کامل نشده بود که اسماعیل، با قلبی لبریز از عشق به میهن و باورهایش، داوطلبانه به صفوف بسیج پیوست و راهی جبهه‌های نبرد شد.
او می‌دانست که در این راه، جانش را در طبق اخلاص خواهد گذاشت، اما دفاع از خاک و ناموس این سرزمین، برایش از هر چیز دیگری ارزشمندتر بود.
در چهارمین روز از اسفند سال ۱۳۶۲، در منطقه دهلران، اسماعیل سیزده‌ساله، با خون خود، سند وفاداری‌اش به وطن را امضا کرد و به دیدار معبود شتافت.
شهادت، پاداش این نوجوان فداکار بود که با وجود تمام سختی‌های زندگی، دست از ارزش‌های خود برنداشت و تا آخرین لحظه، برای سربلندی ایران ایستاد.
امسال، در سالگرد شهادتش، یادی می‌کنیم از این شهید کوچک و مادر بزرگوارش که با صبوری و فداکاری، او را برای چنین روزی آماده کرده بود.
مادری که سال‌ها با اشک و لبخند، خاطرات فرزند شهیدش را در دل مرور می‌کرد و امسال، جای خالی‌اش در مراسم یادبود او، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. روحشان شاد و یادشان تا ابد گرامی باد.
شهید اسماعیل رنجبر متولد ۱۵ اردیبهشت ۱۳۴۹ است که با عضویت بسیجی و یگان اعزامی از سپاه در ۴ اسفند ۱۳۶۲ در منطقه دهلران به شهادت رسید .
