لطفا به من کمک نکنید! / تکدی گری، جرم است

تکدی گری یک امر طبیعی و پذیرفتنی نیست

به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج قزوین، قسمتی از مطالعات مقطعی در خصوص پدیده تکدی گری مربوط به مسائلی نظیر درآمد، مسکن، فقر مادی، فقر فرهنگی، ناکامی اقتصادی، نابسامانی اجتماعی و سرانجام دستگیری و بازپروری است. عده‌ای سعی کرده اند این مشکلات و مخاطرات را تعدیل کنند و در نتیجه، آن را به گردن فرد انداخته نشان دهند که تکدی گری امری طبیعی و پذیرفتنی است که می‌شود آن را نادیده گرفت و با آن کنار آمد.

محققین این حوزه ضمن بررسی‌های خود به ریشه ها، شیوه ها، انگیزه ها، پیامد‌ها و راه‌های رفع تکدی گری، پرداخته اند. این عوامل شامل مسائل خانوادگی، پیری و از کارافتادگی، معلولیت، اعتیاد، مهاجرت و ... می‌باشد. با این حال، این مسائل از جنبه‌های اجتماعی، فرهنگی، روانی، اقتصادی و بعضا اجتماعی مورد توجه جامعه شناسان بوده است.

به هر حال بر اساس تمام عوامل مذکور شاید در گذشته‌های دور تکدی گری به یک یا دو شیوه معمول بوده، اما امروز تکدی گری انواع و روش‌های مختلفی دارد که به دو بخش تکدی گری پنهان و آشکار در جامعه بروز و ظهور می‌یابد.

یکی از ضرورت‌های تبیین و برخورد صحیح و منطقی با پدیده تکدی گری، تفکیک انواع این پدیده و شیوه‌ها و اشکال مربوط به آن است. سیاست‌ها و راهبرد‌های انتخابی سازمان‌های ذیربط بر سر مقابله با پدیده گدایی به تحلیل از سرشت و انواع تکدی گری که جامعه با آن مواجه است، بستگی دارد. بطور معمول، کارشناسان مسائل اجتماعی بر طبق مشاهدات و نتایج به دست آمده به یک تقسیم بندی دوگانه از تکدی، یعنی تکدی آبرومندانه در کنار تکدی آشکار و غیر آبرومندانه پرداخته اند.

کولی ها، افرادی توانمند در خالی کردن جیب مردم

تکدی پنهان یا آبرومندانه در قالب یک حرفه مانند دراویش، دعانویسان و کولی‌ها بروز می‌کند. در این میان کولی‌ها مردمی صحرانشین و بیابانگرد هستند و در همه جا گردش می‌کنند. کولی‌ها با فالگیری و کف بینی و بندبازی، زنان و مردان ساده لوح را فریب می‌دهند و از این طریق مبالغی را به دست می‌آورند.

این گروه از متکدیان، افرادی توانمند در فریب جامعه هستند که به شیوه‌های مختلف برای کسب درآمد متوسل می‌شوند. یکی از این روش‌ها عجز و ناله فرد برای درمان بیماری خود یا افراد خانواده اش است که با توانمندی خاصی غالبا موفق به کسب وجه نقد از سوی مردم می‌شود.

تکدی گری خانوادگی

استان قزوین به دلیل نزدیکی به پایتخت، یکی از مراکز امن برای حضور متکدیان شده به طوری که در طول روز اگر بخواهی در یکی از خیابان‌های اصلی شهر قدم بزنی حداقل چهار یا پنج نفر از متکدیان که در سنین و جنسیت مختلف مشغول حرفه پر آب و نان تکدی گری هستند مواجه می‌شوی که این امر برای شهری با پیشینه بلند و تاریخی قزوین مناسب نیست.

محسن رحیمی مسئول مرکز ساماندهی متکدیان قزوین در گفتگو با خبرنگار بسیج قزوین با اشاره به فعالیت این دسته از متکدیان اظهار کرد: خانم‌های متکدی چادری در شهر قزوین هستند و در جنوب شهر قزوین سکونت دارند که تمام اعضای خانواده، بزرگ و کوچک، زن و مرد متکدی هستند.

 

وی گفت: آن‌ها برای جلب توجه و ترحم مردم، یا کودک در آغوش می‌گیرند و به بهانه کودک طلب پول و خرید شیرخشک و آبمیوه و... می‌کنند و یا جعبه دارو دست کودک می‌دهند و او را سراغ مردم می‌فرستند و خودشان چند متر آن طرف‌تر مراقب اوضاع هستند و یا جعبه دارو دست خود آنهاست برای خرید دارو به اسم فرزند بیماری که می‌گویند در خانه است، از رهگذران طلب پول می‌کنند.

کولی ها، متکدیان مظلوم نما

مسئول مرکز ساماندهی متکدیان قزوین عنوان کرد: این افراد خیلی راحت قسم می‌خورند. اگر آدرس منزلشان را جهت کمک‌های غیرنقدی بخواهید، می‌گویند سواد ندارند! اگر متوجه شوند به کسی زنگ می‌زنید بلافاصله محل را ترک می‌کنند.

وی با اشاره به اینکه این افراد تبحر زیادی در شناسایی فضا‌های مختلف جهت کمک را دارند افزود: پاتوق این افراد در خیابان‌های مختلف کنار داروخانه‌ها و بانک ها، از چهارراه استاندارد در خیابان دانشگاه گرفته تا سبزه میدان، بوعلی و حتی غیاث‌آباد می‌باشد.

رحیمی اضافه کرد: این روز‌ها که طرح جمع‌آوری متکدیان زیاد شده، این دسته از متکدیان محل فعالیت خود را به سمت عوارضی‌ها تغییر داده اند و البته ناگفته نماند که در همین حین گاهی نیم‌نگاهی هم به شهر دارند.

به گزارش بسیج، مناسب است با توجه به فعالیت مرکز ساماندهی متکدیان قزوین که بی دریغ در حال جمع آوری این افراد از سطح شهر هستند، دستگاه قضا نیز با شدت عمل بیشتری با این افراد برخورد نماید و حداقل حضور این افراد را در استان منع نموده و آن‌ها را به استان‌های محل تولدشان بازگرداند.

جمع آوری متکدیان نیاز به برخورد جدی دستگاه قضا دارد

حضور این افراد چهره شهر قزوین را که پایلوت بسیاری از فعالیت‌های اجتماعی در سطح کشور و بین المللی است نامناسب کرده یک اقدام ضرب الأجل را از سوی مسئولان امر می‌طلبد.

قانونگذار در ماده ۷۱۲ قانون مجازات اسلامى درباره تکدی‌گری به وضوح اعلام می‌کند: «هر شخصى که تکدی یا کلاشی را پیشه خود قرار داده باشد و از این راه امرار معاش کند، به حبس از یک تا سه ماه محکوم خواهد شد و چنانچه با وجود توان مالى مرتکب عمل فوق شود، علاوه بر مجازات مذکور همه اموالى که از طریق تکدی‌گری به دست آورده است، مصادره خواهد شد».

هرچند که به نظر می‌رسد با وجود در نظر گرفتن مجازات برای جرم تکدی‌گری، این مجازات‌ها بازدارندگی لازم را ندارند و کاهش این جرم را به دنبال نداشته‌اند و نیاز به برخورد جدی‌تر می‌باشد.

تکدی گری تبعات زیادی دارد و انواع آسیب‌های اجتماعی پشت این حرفه پردرآمد پنهان است. در قانون جمهوری اسلامی ایران تکدی گری در هر شکل و سن و جنسیتی، جرم است و قانون بر اساس آنچه بر آن سپرده شده موظف است تا چهره شهر‌ها را از وجود این افراد که به طور پنهان و کاملا حرفه‌ای به جیب مردم دست درازی می‌کنند، پاکسازی نماید و اجازه ندهد این جرم، بعنوان امری طبیعی و پذیرفتنی شود که بتوان آن را نادیده گرفت و با آن کنار آمد.

۱۰۱۰/گزارش ویژه