رشد تعزیه در دهه 90 سیر سعودی داشته است/هدف «عمو هاشم» نمایش گذاشتن زحمات تعزیه خوان های قبل انقلاب است

به گزارش روابط عمومی سازمان بسیج هنرمندان کشور خبرگزاری بسیج، استاد داوود فتحعلی پیشکسوت حوزه تعزیه در گفت و گو با روابط عمومی سازمان بسیج هنرمندان کشور درمورد شرایط و اوضاع و احوال تعزیه در دهه 90 اظهار کرد: از چند منظر باید جایگاه تعزیه را برررسی کرد، ابتدا باید به این سوال پاسخ داد که آیا تعزیه همچنان مشارکت کننده و بیننده دارد، یا خیر؟ که در پاسخ به این سوال باید گفت بله.

او ادامه داد: تعزیه همچنان مورد استقبال علاقه مندان است به ویژه کسانی که علاقه مند به فرهنگ عاشورا هستند و هر سال هم شاهد این هستیم شهر هایی که تا کنون نمایش تعزیه نداشته اند، شروع به برگزاری تعزیه کرده اند، این مسئله نشان دهنده محبوبیت تعزیه در بین مردم است که به عنوان یک رسانه می تواند تاثیر گذار باشد.

فتحعلی بیگی درمورد هنر تعزیه در دهه 90 گفت: تعزیه در دهه 90 از منظر کمی یک سیر سعودی پیدا کرده است، به این معنی که خیلی از شهر هایی که در آن جا تعزیه وجود نداشته اکنون تعزیه برگزار می کنند، اما از منظر کیفی متأسفانه به دلیل اینکه آموزشگاه، دانشگاه و موسسه جهت تدرس و آموزش تعزیه وجود ندارد و خیلی از مربیان و پیشکسوتان قدیمی یا فوت کرده و یا بازنشسته شده اند در رشد کیفی تعزیه خلل وارد کرده است و در نتیجه جوانان از برخی فیلم های موجود برای اجرا الگو برداری می کنند که برخی از آنها مناسب است و برخی دیگر هم مناسب نیست.

او درمورد اجرای جدید اش در حمایت از آقای فیاض گفت: این اجرا در حمایت از آقای فیاض نیست، آقای فیاض یکی از تعزیه خوان های پیشکسوتی بود که در سال 83 دار فانی را وداع گفت وقتی هم که فوت کرد حدود 86 سال سن داشت، او بیش از 75 سال در حوزه تعزیه فعالیت کرده بود و یکی از اساتید برجسته تعزیه تهران محسوب می شد، او خاطراتی داشت که ما آن را در غالب یک کتاب چاپ کردیم.

فتحعلی بیگی اظهار کرد: بخشی از خاطرات آقای فیاض که بار ها آن را تعریف کرده بود را دست مایع قرار دادم و یک نمایشنامه به نام عموم هاشم نوشتم، البته این انتخاب نمادین است، در حقیقت بنده به دنبال این بودم که بگویم تعزیه خوان های پیشکسوت قبل از انقلاب چه زحماتی کشیده اند و چه صدماتی خوردند برای حفظ و نگهداری این هنر، زیرا در دوره پهلوی اول و دوم تعزیه ممنوع شده بود و این بزرگواران به سختی اجازه پیدا می کردند که تعزیه بخوانند.

انتهای پیام/