پدرخوانده هواپیمای میراژ را بیشتر بشناسیم
به گزارش خبرگزاری بسیج، غلامحسین (بهروز) نقدی‌بیک در سال ۱۳۳۷ و در شهر تهران دیده به جهان گشود. وی دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه خویش را با موفقیت به پایان رساند و بلافاصله پس از اخذ مدرک دیپلم در سال ۱۳۵۵ وارد نیروی هوایی گردید. ایشان مراحل آموزش خلبانی را بر روی هواپیماهای تی ۳۷، تی ۴۱ و تی ۳۸ در ایالات متحده با موفقیت گذراند و کمی پیش از وقوع انقلاب اسلامی به کشورمان بازگشت و جهت طی دوره آموزش خلبانی جنگنده بمب‌افکن اف ۴ فانتوم خود را به گردان ۱۱ پایگاه یکم شکاری مهرآباد معرفی کرد.
بهروز نقدی‌بیک در هشت سال دفاع مقدس ۴۴ ماموریت برون‌مرزی علیه رژیم بعثی را در کارنامه خود ثبت کرد و در این مسیر طلایی علاوه بر انهدام مواضع و پایگاه‌های عراق در عمق این کشور، سابقه درگیری هوایی با جنگنده‌های دشمن را نیز داشته است. شاید بتوان تاریخی‌ترین حضور آن مرحوم در دوران جنگ تحمیلی را به فعالیت در عملیات غرور آفرین «مرصاد» نسبت داد که طی آن مواضع منافقینی را که قصد تصرف سه روزه کرمانشاه و هفت روزه تهران را در مخیله خام خود می‌پروراندند در هم کوبید. پروازهای شجاعانه وی در مرداد ماه ۱۳۶۷ و انهدام سطوح‌های زرهی منافقین با جنگنده اف ۴ آنچنان موفق بود که عملا حجم وسیعی از امکانات آنان را نابود و شکست‌شان را بیش از پیش مسجل ساخت.
سرهنگ نقدی‌بیک علاوه بر پروازهای رزمی در دوران جنگ، در تست تسلیحات جدید بر روی هواپیمای اف ۴ فانتوم نیز نقش اساسی را ایفا نموده است. در یک مورد، تحت پروژه‌ای با نام «شباهنگ»، موشک پدافندی دریاپایه «اس‌ام ۱ استاندارد» بر روی جنگنده اف ۴ نصب گردید تا به واسطه برد خود برای انهدام جنگنده‌های بلندپرواز میگ ۲۵ عراق که در سرعت سرسام‌آور و ارتفاع زیاد به شهرها حمله کرده و هموطنان عزیزمان را به خاک و خون می‌کشیدند مورد بهره‌برداری قرار گیرد که در جریان پرواز تست در میدان نبرد، ایشان یک فروند جنگنده میگ ۲۵ را حوالی تهران با موشک استاندارد هدف قرار داد که منجر به آسیب شدید به آن گردید. همچنین در پروژه‌ای دیگر تست بمب ۳۰۰۰ پوندی جنگنده اف ۴ به وی واگذار شد که نتیجه برای نیروی هوایی موفقیت آمیز بود.
اما این تمام مسیر نبود، چرا که با پایان جنگ نبوغ ایشان وجهه تازه‌ای را از خود به نمایش گذاشت. پس از اتمام هشت سال جنگ تحمیلی و بنا بر تصمیم شهید سرلشکر ستاری فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش مبنی بر راه‌اندازی و بازآماد(اورهال) هواپیماهای میراژ، یک فروند هواپیمای میراژ در تابستان ۱۳۷۲ در پایگاه همدان آماده پرواز شد.
با توجه به این‌که جنگنده میراژ اف ۱ هواپیمای سازمانی نیروی هوایی محسوب نمی‌شد و بعد از دفاع مقدس به نیروی هوایی ارتش وارد شده بود و پیشتر هیچ‌گونه تجربه‌ای از پرواز با آن در نهاجا وجود نداشت و کوچکترین کتاب آموزشی، تجهیزات زمینی یا برخی ملزومات اساسی برای پرواز میراژ از سوی کشور سازنده یا دیگر مبادی به ایران داده نشده بود، باید خلبانی شجاعی ریسک پرواز با جنگنده‌ای ناآشنا را برعهده می‌گرفت.
در این میان سرهنگ بهروز نقدی‌بیک داوطلب اولین پرواز با میراژ در کشورمان شد و پس از چندین مورد حرکت بر روی سطوح پروازی، ریسک اولین پرواز با جنگنده میراژ اف ۱ رابه جان خرید و در مقابل چشمان فرماندهان حاضر نیروی هوایی ازجمله شهید والامقام سرلشکر منصور ستاری در پایگاه سوم شکاری همدان، با نبوغ و شجاعتی وصف ناشدنی و تنها با اتکا به تجربیات خود از هواپیمای فانتوم، میراژ مذبور را به پرواز در آورد که این اتفاق سرآغاز به خدمت‌گیری این جنگنده در ناوگان عملیاتی نیروی هوایی کشورمان شد.
بهروز نقدی بیک که با نام«پدرخوانده» میراژ شناخته می شود، از رهگذر ماموریت های خود کتاب آموزش پرواز با این جنگنده را بر حسب تجربیات خود تألیف کرد و البته خلبانان باسابقه جنگنده بمب‌افکن اف ۵ را برای پرواز با میراژ‌های تازه وارد آموزش داد تا رسما گردان پروازی آن تشکیل شود .
همچنین وی تجربه پرواز با هواپیمای غول‌پیکر بوئینگ ۷۴۷ را در کارنامه خود دارد و پس از سالها خدمت پرافتخار و صادقانه و بازنشستگی از نیروی هوایی، همکاری‌هایی را در پروژه‌های پهپادی نهاجا به ثبت رساند و البته استادی دلسوز و مهربان برای علاقه‌مندان به هواپیماهای مدل در هر سن و سالی بود.
سرهنگ بهروز نقدی‌بیک در ماموریت اسکورت هواپیماهای سوخو ۲۷ روسی که از فراز آسمان ایران برای شرکت در نمایشگاه هوایی بحرین عبور می‌کردند، استاد خلبان «ویکتوری پوگاچف» را مهقور توانایی خویش ساخت. در این پرواز مرحوم نقدی بیک پس از مشاهده مانورپذیری بالای سوخو روسی و برای نمایش توان خلبانان نیروی هوایی ایران به صورت برعکس در بال استاد بزرگ نیروی هوایی روسیه و سپس در بالای کابین جنگنده وی پرواز کرد که در مجلات هوانوردی آن زمان بازتاب گسترده‌ای داشت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ارتش، در نهایت وی در شامگاه ۲۵ بهمن ماه ۱۳۹۸ و در بیمارستان بقیة‌الله تهران جان به جان‌آفرین تسلیم کرد و پس از سالها فعالیت غرورآفرین، روح بلند وی به یاران شهیدش پیوست.
