قراویز، خاک مقدسی که هنوز بوی شهامت می‌دهد

به گزارش خبرگزاری بسیج از همدان، این روزها که کاروان‌های راهیان نور دوباره راه قراویز را در پیش گرفته‌اند، انگار تاریخ از نو ورق می‌خورد. قراویز، نامی که برای اهل دل همواره با طنین قدم‌های استوار و فریادهای عاشقانه گره خورده است. جایی که نه تنها مرز خاک، بلکه مرز ایمان و غیرت این ملت بود؛ جایی که رزمندگان، با دست‌های بسته و قلب‌هایی بی‌قرار، ایستادند تا خاک نیفتد و پرچم نیفتد.

امسال، موج راهیان نور، نسیمی از گذشته را با خود به غرب کرمانشاه آورده است و قراویز دوباره میزبان چشمانی ست که برای شنیدن راویان حقیقت و لمس خاطرات مردانی آمده‌اند که در همان خاک، جاودانه شدند. هر قدمی که امروز بر راه‌های گلی و سنگلاخ این منطقه گذاشته می‌شود، صدایی از همان روزهای آتش و خون دارد؛ روزهایی که جوانان  ایران جان، بی‌پروا و سربلند، مقابل هجوم عفریت‌های جنگ ایستادند و با جانشان برای وطن، نماز غیرت خواندند.

قراویز فقط یک جغرافیا نیست؛ حقیقتی است که هنوز در لابه‌لای سینه‌سرخ‌های این سرزمین جاری است. اینجا هنوز بوی خون تازه شهدا را زیر پوست زمین می‌‌توان حس کرد. هنوز هم زمزمه دعای مادران نگران و سرود حماسه رزمندگان با باد پیچیده بر تپه‌ها و دشت‌ها می‌رقصد. اینجا دیار اشک و لبخند است؛ محل ملاقات اشتیاق امروز با ایمان دیروز.

سفر راهیان نور به قراویز، تنها یک خاطره‌نگاری نیست، مسئولیتی مقدس است؛ زنده نگه‌داشتن چرخه‌ای است که خون بهترین‌های این مرز و بوم به حرکت درآورده است. نسل امروز، با قدم گذاشتن بر جای پای شهیدان، یاد می‌گیرد که امنیت و آرامش امروز، سایه همان خون‌های مقدسی است که بی‌صدا بر خاک نشست و فریاد ماندگار شد. این خاک، آزمونگاه مردانگی است؛ دانشگاه غیرت و سرافرازی ملتی که فهمیده‌اند هیچ چیز باارزش‌تر از پاسداری از ایمان و سرزمینشان نیست.

شاید زمان خیلی چیزها را محو کند، اما قراویز، تا همیشه بر تارک تاریخ این ملت خواهد درخشید؛ چون هنوز هم قصه‌هایش، الهام‌بخش و زاده شعورند. هرکس در این مسیر گام بگذارد، سهمی از بزرگی و عزت را در دل خود ذخیره می‌کند.

قراویز کرمانشاه، سندی است زنده از استمرار ارزش‌ها؛ و کاروان راهیان نور، حلقه اتصال نسل‌هاست. این یاد، این راه، این اندیشه، هرگز به فراموشی سپرده نخواهد شد. چرا که ایمان، از دل تاریخ، جاودانه‌تر است.

انتهای پیام/