پویش همدلی اسدآباد؛ جایی که قلب‌ها آستین بالا می‌زنند

به گزارش  خبرگزاری بسیج تر همدان، محمدحسین عباسی‌کیا، رئیس کمیته امداد شهرستان اسدآباد با غرور خاصی از آمارهایی سخن می‌گوید که پشت هر عدد آن، داستانی از فداکاری پنهان است. او می‌گوید: در حال حاضر یک هزار و ۳۲۰ کودک تحت حمایت ما هستند که ۳۵۰ نفر از آنها یتیم و ۹۷۰ نفر دیگر مشمول طرح محسنین هستند.

اما آنچه این شهرستان را متمایز می‌کند، نه تعداد کودکان تحت حمایت، بلکه تعداد حامیان است؛ ۵ هزار نفر در شهری که جمعیت زیادی ندارد، این یعنی فرهنگ دستگیری و نوع‌دوستی در این منطقه نه یک استثنا، بلکه یک قاعده است.

 *از حمایت مالی تا پیوند قلبی

در سال گذشته، مردم اسدآباد بیش از ۱۲ میلیارد و ۹۳۰ میلیون تومان به این کودکان کمک کرده‌اند؛ رقمی که در روزگار سخت اقتصادی، معنای عمیق‌تری پیدا می‌کند؛ ۹۰ درصد این کمک‌ها نقدی بوده، اما آنچه مهم‌تر از پول است، پیوندی است که میان حامی و کودک شکل می‌گیرد.

استاد محمودی، معلم بازنشسته‌ای که ۱۰ سال است از دو کودک یتیم حمایت می‌کند، می‌گوید: این بچه‌ها مثل فرزندان من هستند. من فقط پول واریز نمی‌کنم، حال‌شان را می‌پرسم، برای موفقیت‌هایشان جشن می‌گیرم، در غم‌هایشان شریک می‌شوم و گاهی فکر می‌کنم من بیشتر از آنها از این رابطه بهره می‌برم.

خانم رضایی، زنی میانسال که در یکی از روستاهای اسدآباد زندگی می‌کند، با اینکه خودش درآمد چندانی ندارد، از فروش صنایع دستی‌اش ماهیانه مبلغی را برای یک دختر یتیم کنار می‌گذارد و می‌گوید: وقتی می‌شنوم این دختر در مدرسه نمره خوب گرفته، انگار دنیا را به من داده‌اند، اینکه می‌دانم در زندگی کسی تأثیر مثبتی داشته‌ام، به زندگی خودم معنا می‌دهد.

* پویشی که نسل به نسل منتقل می‌شود

یکی از زیباترین جنبه‌های این پویش همدلی در اسدآباد، مشارکت نسل جوان است. در مدارس این شهرستان، دانش‌آموزان با کنار گذاشتن بخشی از پول توجیبی‌شان، در قالب گروه‌های کوچک، از یک همسن و سال خود حمایت می‌کنند.

علی، دانش‌آموز پایه یازدهم، با افتخار می‌گوید: ما ۱۵ نفر در کلاس‌مان تصمیم گرفتیم هر ماه بخشی از پول توجیبی‌مان را جمع کنیم و از یک دانش‌آموز یتیم حمایت کنیم. هیچ کدام‌مان به تنهایی نمی‌توانستیم این کار را انجام دهیم، اما با هم توانستیم. این همان چیزی است که معلم‌مان همیشه از قدرت همدلی به ما می‌گفت.

*برکت‌های نامحسوس یک حرکت محسوس

محمدحسین عباسی‌کیا، رئیس کمیته امداد شهرستان اسدآباد معتقد است این پویش، برکات پنهانی نیز برای شهر داشته است و به خبرنگار بسیج گفت: در سال‌های اخیر، شاهد کاهش آسیب‌های اجتماعی در شهرستان بوده‌ایم؛ وقتی کودکی می‌داند پشتش به جامعه گرم است، وقتی احساس می‌کند تنها نیست، کمتر به سمت آسیب‌ها کشیده می‌شود و این کودکان وقتی بزرگ شوند، خودشان حامی دیگران خواهند شد.

حجت‌الاسلام مرتضی موحدی، امام جمعه شهرستان اسدآباد نیز این حرکت را مصداق عینی «تعاونوا علی البر و التقوی» دانست و گفت: این پویش، نمونه‌ای از ایمان عملی است؛ خداوند می‌فرماید هر کس کودک یتیمی را سرپرستی کند، من و او در بهشت چون دو انگشت کنار هم خواهیم بود.

 *فراتر از یک وظیفه؛ جریانی از عشق

نکته شگفت‌انگیز درباره اسدآباد این است که بسیاری از حامیان، خود از طبقه متوسط یا حتی ضعیف‌تر جامعه هستند. آنها نه از سر وظیفه یا تکلیف، بلکه از سر عشق و ایمان قدم در این راه گذاشته‌اند.

حاج آقا صمدی، کاسب بازاری که سال‌هاست حامی پنج کودک است، می‌گوید: من خودم در بچگی طعم یتیمی را چشیده‌ام. می‌دانم وقتی بچه‌ای پدر ندارد، چه حسی دارد. نمی‌خواهم هیچ کودکی در شهر ما آن حس را تجربه کند. خدا روزی‌ام را برکت داده و من این را مدیون همین کار کوچکم می‌دانم.

 *افق‌های روشن پیش رو

با پیوستن ۹۳۰ حامی جدید در سال گذشته، افق این پویش روشن‌تر از همیشه به نظر می‌رسد. عباسی‌کیا رئیس کمیته امداد شهرستان اسدآباد امیدوار است تا سال آینده، هیچ کودک نیازمندی در این شهرستان بدون حامی نباشد.

این پویش همدلی در اسدآباد، درسی بزرگ به همه ما می‌دهد؛ اینکه برای تغییر دنیا به قدرت‌های بزرگ نیاز نیست. گاهی ۵ هزار قلب کوچک، با ضربان‌های هماهنگ، می‌توانند کاری کنند که هیچ ابرقدرتی نمی‌تواند.

در شهرستان اسدآباد، پویشی از جنس همدلی و ایمان شکل گرفته است؛ جایی که پنج هزار حامی مردمی با دل‌های بزرگ، دست کودکان یتیم و نیازمند را گرفته‌اند تا آینده‌ای روشن‌تر برای آنان و برای جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، رقم بزنند.

خبرنگار: علی اکبری ساجد

انتهای پیام/