بسم رب الشهداوالصدیقین
مینویسم تا یادم نرود :
تمام اقتدار میهنم را از پرواز شما دارم...
با شهدا بودن سخت نیست، باشهدا ماندن سخت است
شهید جاویدالاثرکریمداد رحمانی فرزند مر حوم حاج خداداد یکی از شهدای والامقام شهرستان باغملک ، دهستان هپرو در‌دوران هشت سال دفاع مقدس است.
وی در ۴مرداد ۱۳۴۳ در روستای مشهدی محمدقلی،منطقه مُنگنان از توابع شهرستان باغملک دیده به جهان گشود.
شهید رحمانی تحصیلات مقطع دبستان خود را درمدرسه آلاله روستای دم آب گذراند، سپس برای ادامه تحصیل در مقطع راهنمایی به مدرسه امیر کبیر در شهر باغملک رفت و مقطع متوسطه را نیز در همین شهر و در دبیرستان آیت الله طالقانی پشت سر گذاشت.
سال پایانی مقطع دبیرستان برای شهید کریمداد همچون دیگر دوستان و همشهریانش، سال سنجیدن مردانگی بود.
دل این نوجوان بسیجی در سال ۱۳۶۰ ، تنها چند ماه پس از شروع جنگ تحمیلی، تاب نیاورد و در اندیشه‌جهادحق علیه‌باطل ، داوطلبانه‌به‌همراه عده ای دیگر از نوجوانان‌وجوانان غیورباغملک با پیوستن به پایگاه بسیج این شهرستان، و دوره های آموزشهای نظامی در شهرستان ایذه عازم میدان نبرد شد.
به‌گفته‌همرزمان شهید رحمانی ، عملیات های فتح المبین و والفجر مقدماتی،شاهد دلاوری ها ورشادت های این نوجوان شجاع بودند .
*سرانجام در تاریخ ۲۱بهمن ۱۳۶۱ ، یعنی در روز پایانی عملیات والفجرمقدماتی ، منطقه فکه ، شیب نیسان ،جنگلهای امغر عراق ، میعادگاه دل مشتاق او با معبود شد و او در سن ۱۹ سالگی ، به درجه رفیع شهادت نائل آمد* .
پیکر مطهر شهید جاویدالاثر کریمداد رحمانی ، تا به امروز به وطن بازنگشته است و مفقودالاثر ماند.
این شهید گرانقدر ، اولین شهید دانش آموز شهرستان باغملک و یکی از ۲۳ هزار شهید گلگون کفن استان خوزستان است.
خلق نیکو ، شوخ طبعی و صبر شهید رحمانی در برابر مشکلات و مسائل مختلف ، زبانزد خانواده ، دوستان و همرزمان او بود.
توجه ویژه به مسائل دینی و مذهبی ، همچنین حضور فعال در مجالس اعتقادی از ویژگی های بارز این شهید گرانقدر بوده است.
*در ادامه خاطراتی از این شهید عزیز را از زبان همرزمانش بخوانید.*
*عملیات فتح المبین*
*جانباز سرافراز حاج قلی عسکری فرزند برومند شهید بزرگوار امامقلی عسکری در خاطرات خود نقل می کند*
پس از عملیات فتح المبین که تلفات سنگینی به نیروهای خودی وارد شده بود و نیروهای زیادی مجروح و شهید شده بودند در شب جمعه به منطقه ای از شوش رسیدیم ، پس از اسکان نیروها هر چه به دنبال شهید کریمداد گشتم ایشان را نیافتم.
برای یافتن این شهید بزرگوار کمی از سنگرها دورتر شدم که صدای زیبای قرائت دعای کمیل توجه مرا به خود جلب کرد ، صدای زیبای قرائت دعا به همراه گریه های خالصانه مناجات آن شهید هرگز از جلوی دیدگانم دور نمی شود ، به آرامی در کنارشان نشستم و دعا را زمزمه کردم تا دعا به پایان رسید.
پس از پایان دعا به شوخی به ایشان گفتم بی تاب خانه و خانواده شده ای ، با نگاهی مهربان گفت: بی تاب شهدا شده ام تمامی دوستانم رفتند و مارا جا گذاشتند ، شاید خداوند ما را نپذیرفته است در حالی که بغضش را فرو میداد گفت ما مانده ایم نکند گره ای به کارمان باشد ، در حالی که به ایشان دلداری می دادم به سمت سنگرها برگشتیم ایشان آن شب بسیار غمگین بود ، نتوانستیم ایشان را برای صرف شام مجاب کنیم و تمام شب در حال گرسنگی با خدای‌خود راز و نیاز کرد .
*عملیات والفجر وشب شهادت*
*سرهنگ عیسی خلیلی در مورد عملیات والفجر مقدماتی در منطقه فکه در مورد شهید والا مقام شهید کریمداد رحمانی خاطره زیررا نقل کرده است* :
شب عملیات والفجر مقدماتی شب سختی بود و عملیات لو رفته بود و دشمن از همه سو به سمت ما حمله کرده بود ، فرمانده لشکر دستور عقب نشینی داده بود که صدای فریاد شهید کریمداد همه را به خود آورد ، چرا عقب نشینی؟؟!! وقتی همرزمانمان شهید و مجروحان پشت خاک ریز جا مانده اند این غرش و رجزخوانی روحیه حماسی را در لشکر افزایش داده بود و دو باره به قلب دشمن حمله بردیم ودشمن رابه عقب راندیم ،شهدا و زخمی ها را به عقب برگرداندیم ، سپیده دم وقتی به منطقه زلیجان برگشتیم هر چه دنبال شهید رحمانی گشتم اثری از او نیافتم ولی اثر دلیرمردیش برای همیشه بر قلبم حک شد.
*روحش شاد و یادش تاابدگرامی باد*
