جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد

 

 

به گزارش خبرگزاری بسیج از سپاه تهران بزرگ، حجت‌الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیزاده مسئول نمایندگی ولی فقیه در سپاه حضرت محمد رسول الله (ص) تهران بزرگ به مناسبت یوم الله ۱۲ فروردین، روز جمهوری اسلامی یادداشتی را ارائه کرده است.

در این یادداشت آمده است: 

بسمه تعالی

به بهانه یوم الله ۱۲ فروردین، روز جمهوری اسلامی

هر دو مهمند اما اصالت با کدامیک؟

۱۲فروردین ۱۳۵۸ با اراده بزرگ معمار انقلاب امام خمینی و به صحنه آمدن توده مردم، اتفاقی در ایران اسلامی رقم خورد که سرنوشت نه ایران که جهان اسلام و به تبع آن همه ی دنیا را تحت تاثیر قرار داد و انقلاب اسلامی را با اعجازی وصف نشدنی، به ثمر نشاند تا بارقه امیدی در دل مستضعفان و پابرهنگان و ملت های مظلوم عالم به وجود آید.

اولین رفراندم مردم ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، که با اکثریت قاطع بیش از ۹۸ در صدی رای مثبت واجدین رای، نوع حکومت را برای همیشه این مرز و بوم مشخص و تثبیت کرد. جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد.

این کمترین انتظار و توقعی بود که رهبر کبیر انقلاب از توده مردم شریف ایران داشت تا بدین سان در همان روزهای اول پیروزی خیال دوست و دشمن را به شفاف ترین شکل و در چارچوب قوانین بین الملل و اصول دموکراسی حاکم بر فرهنگ عمومی و سیاسی دنیا، راحت کند.

عنوان جمهوری اسلامی که تنها ترکیبی از دو کلمه است، کامل ترین و جامع ترین نام، به تناسب هویت حکومت بر خواسته از انقلاب اسلامی ملت ایران تلقی می گردید و لذا بنیانگذار آن نیز با تمام اعتقاد و ژرف نگری و حساسیتی که داشتند با تعبیر نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد، افکار عمومی را مجاب نمودند تا با تاکید امام و مقتدای شان، با قاطع ترین شکل رفراندم، برگ سبز آری را به نوع حکومت جایگزین نظام پلید شاهنشاهی در ایران، تقدیم نمایند. و این نیز کمترین قدردانی ملت از شهدای فجر آفرین انقلاب بود که در جهت به ثمر نشستن خون پاک شان تعریف می گردید.

بسیاری از مخالفان و معاندان انقلاب اسلامی، به ویژه سران استکبار و در رأس شان آمریکای جهانخوار که پیروزی انقلاب را در خیال شان باور نداشتند با کمال ناباوری اگر چه در ظاهر، تسلیم اراده امام و مردم ایران گردیدند تا بدان جا که بر خلاف میل شان و البته به امید انحراف در مسیر انقلاب، نظام مقدس جمهوری اسلامی را خیلی سریع به رسمیت شناختند.

اسناد به دست آمده از لانه جاسوسی امریکا به ویژه در مقطع زمانی از ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ تا ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ گویای بسیاری از حقایقی است که نشان می دهد سران کفر و طالبان سلطه بر جهان، ضمن اینکه از پیروزی انقلاب اسلامی ملت ایران در عزا و عذابی دردناک به سر می‌بردند، تلاش داشتند تا با کمک پس ماندگانی از عوامل خود در داخل به ویژه ملی گرایان و احزاب غیر اسلامی، لااقل در انتخاب نوع حکومت در ایران تأثیرگذاری نمایند ولذا غیر از عنوان جمهوری اسلامی، عناوینی که بیشتر مضامین غیر اسلامی و یا صرفا ملی و جمهوریت و ماهیتی دموکراتیک را تداعی می کرد پیشنهاد می‌دادند تا در آینده به خیال خام شان، بتوانند انقلاب اسلامی را از مسیر اصلی خودش منحرف و در گذر زمان از ماهیت مکتبی و دینی، عاری سازند.

این بود که امام دست همه آنان را به خوبی خوانده بود و با قاطعیت و البته همراه با تدبیر و مدیریتی الهی و نافذ، با ایمان به مردمی که به او لبیک گفته و پای انقلاب تا مرز شهادت و جان ایستاده بودند، تکلیف نظام برخواسته از انقلاب را برای همیشه زمان معلوم ساختند و مردم نیز پای صندوق های رای تیر خلاص را به بدخواهان و دشمنان زدند. این شد که جمهوری اسلامی به فضل الهی تثبیت و مسیر پرافتخار خود را پیدا نمود.

انتخاب عنوان ترکیبی (جمهوری اسلامی) ناظر بر دو ضرورت منطقی و اساسی بود. از طرفی جنبه مردمی انقلاب و نظام سیاسی مبتنی بر آرمان های انقلاب اسلامی است که به جهتی نیز با دموکراسی و نظامات سیاسی دنیا سازگاری داشته و دارد و چنانکه در این ۴۴ سال ثابت نموده است در تمام مسائل کشور رای و نظر مردم همواره شرط بوده و هست، مشارکتی که مردم ایران در مسائل مهم کشورشان داشته و دارند در هیچ جای دنیا نمونه ندارد‌.

بهترین گواه بر این ادعا اینکه به تعداد عمر انقلاب در این کشور مراجعه به رای مردم و انتخابات آزاد و در اوج امنیت و اقتدار برگزار گردیده است. جالب اینکه به تناسب واقعیات ۴۴ ساله پس از پیروزی انقلاب و شکل گیری جمهوری اسلامی تاکنون چه بسا بتوان گفت که در میدان عمل سهم جمهوریت نسبت به اسلامیت آن بسیار بیشتر و پررنگتر بوده است این در حالی است که علیرغم مهم بودن هر دو بعد نظام، ولی به دلیل اهداف و آرمان های مقدس آن، بعد اسلامیت از اصالت بیشتری برخوردار می باشد.

در این مجال امکان بررسی زوایای مختلف این ادعی وجود ندارد ولی به یک حوزه به عنوان نمونه اشارتی می کنیم و آن حوزه مسجد است.

در حالی که مسجد به منزله سنگر انقلاب و نظام اسلامی شناخته می شود و جرقه های اولیه و بلکه پشتیبانی اساسی در دوران انقلاب و هشت سال دفاع مقدس از کانون مساجد صورت پذیرفت، اما در گذر زمان سیاست های غلط، مساجد را به حاشیه راند و شاکله ای تقریبا خنثی و یا سکولار از مساجد ساخت و اکنون سنگر اصلی انقلاب و نظام تبدیل شده است به نهادی در حاشیه که هیچ اثری در گلوگاه های تصمیم گیر و تصمیم ساز جامعه ندارد، در حالی که شبکه عظیم مساجد در کشور از ظرفیت های بالایی در عرصه های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و حتی خدماتی و رفاهی به ویژه با نگاه محله محوری در جامعه اسلامی و انقلابی برخوردار است و خود فرصتی برای حاکمیت و دولت اسلامی تلقی می گردد.

بنابراین بر خلاف تبلیغات گسترده علیه جمهوری اسلامی و القای ناکارآمدی حکومت دینی، با نگاه واقع بینانه باید گفت آنچه در گام اول انقلاب (چهل ساله اول) و دولت‌هایی که به پشتوانه دموکراسی و صندوق های رای روی کار آمدند اتفاقا دغدغه ماهیت دینی و فرهنگ دین را به طور مطلوب نداشته اند و از این حیث بُعد دینی و اسلامی جمهوری اسلامی متاسفانه مورد بی مهری قرار گرفته است که امیدواریم در جریان گام دوم انقلاب به طور ویژه مورد توجه قرار بگیرد. انشالله

والسلام/ ابوالقاسم علیزاده   ۱۴۰۲/۱/۹