ترکش هایم بعد از 40 سال هنوز یادآور انقلاب هستند

اکنون در آستانه چهل سالگی انقلاب اسلامی بر همگان واضح است که «مردم» سهم بزرگی از پیروزی انقلاب داشته اند که با لبیک گویی به ندای حق طلبانه بنیانگذار انقلاب، پای در میدان نبرد گذاشتند و بدون ترس و واهمه از گلوگه آتشین رژیم ستم شاهی، درمیدان ظاهر شدند و با خون هزاران شهید و جانباز، انقلاب را به ثمر رسانند. وقایع انقلاب را آنانی بازگو می‌کنند که در بطن حوادث بودنند با پوست و خون حوادث را لمس کردند «یوسف زمان خان پور» که از جانبازان انقلاب اسلامی یزد، خاطرانی شنیدنی از آن دوران دارد که خالی از لطف نیست.
زمان خان پور که اصالتا آذری است در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج از یزد، اظهار داشت: پدرم دو سال زندانی سیاسی بود و انقلابی بودن از همان زمان در وجودم ریشه دواند. توهین به رژیم شاه و فرار از مدرسه باعث هجرت خانواده ام به یزد و ازدواج و ماندگاری من برای همیشه در یزد شد.
وی که در آن دوران به شغل جوشکاری مشغول بود، ادامه داد: یکبار که برای کمک به پدر و مادرم به تهران سفر کردم، پسر عمه ام که بعد‌ها توسط رژیم شاه به شهادت رسید؛ به من اعلامیه‌ای از امام داد که بخوانم.
زمان خان پور افزود: تمایل داشتم اعلامیه امام را برای بهره برداری به یزد بیاورم، هر کسی متوجه می‌شد مرا منع می‌کرد، اما من اعلامیه در ماشین پیکانم جاسازی و به یزد و محضر آیت الله صدوقی بردم.
این جانبار انقلاب اذعان کرد: شورش‌ها و تظاهرات در یزد در حال شکل گیری بود و من هر روز صبح با بقیه مردم در راهپیمایی شرکت می‌کردم و حضور مداوم در انقلاب یزد داشتم.
یوسف زمان خان پور با اشاره به ۱۹ دی ماه روزی که جانبازی را برایش رقم زد، تاکید کرد: با هم محله ها، همسرم و فرزند ۵ ساله ام در یکی از تظاهرات‌ها به درب ساواک که با روکش‌های حلبی پوشانده شده بود تصمیم گرفتیم در را آتش زده و ساواک را تسخیز کنیم.
وی در ادامه گفت: هنوز بنزین فراهم نشده بود که یکی از ساواکی‌ها از داخل فریاد زد «امانشان ندهید، همه را بکشید» و نارنجک پرت کردند من با دومین نارنجک زمین گیر شدم.

این فعال انقلابی بیان کرد: چشم که باز کردم در بیمارستان افشار بودم و دکتر پاک نژاد به دیدنم آمد، آنجا فهمیدم دست و کمرم پر از ترکش است و دکتر‌ها تشخیص دادند که، چون در گوشت هستند آن‌ها را خارج نکنند و ترکش‌ها هنوز هم در بدنم هستند.
وی ادامه داد: ۴ روز در بیمارستان و یک ماه در منزل بستری بودم به محضی که سلامت شدم و توانستم ار جا بلند شوم دوباره فعالیتم را از سر گرفتم و در کنار مردم تلاش کردیم تا انقلاب به پیروزی رسید.
خان زمان پور افزود: اکنون که ۴۰ سال از انقلاب اسلامی گذشته است من هر روز با ترکش‌های موجود در بدنم خاطرات انقلاب را مرور می‌کنم.
وی با اشاره به افتخار کردن به ایرانی و مسلمان بودنش، تاکید کرد: من هرگز طلبی از انفلاب نداشتم؛ به خاطر باور‌های جنگیدم. از خانواده ام می‌توانم بگذزم، ولی از وطن و انقلاب اسلامی هرگز نخواهم گذشت.
انتهای پیام/