شيعه،همواره از نظر اقتصادى در فشار و مضيقه قرار داشت

دراین مراسم حجت الاسلام سیدحسام فلسفی باتسلیت شهادت دهمین امام شیعیان به گوشه ای از زندگی حضرت امام هادی(علیه السلام)اشاره کردو گفت:حضرت امام ابوالحسن على النقى الهادى(عليه السلام)پيشواى دهم شيعيان،در نيمه ذيحجه سال 212 هجرى در اطراف مدينه در محلى به نام "صريا" دیده به جهان گشود،پدرش بزرگوارش پيشواى نهم، حضرت امام محمدتقی،جوادالائمه(عليه السلام) ومادرش "سمانه"بانوى گرامى بافضيلت و تقوا بود.

وی ادامه داد: مشهورترين القاب امام دهم،"نقى" و "هادى" است و به آن حضرت "ابوالحسن الثالث"نيز مى‏گويند.

حجت الاسلام فلسفی گفت: حضرت امام هادى (عليه السلام ) در سال 220 هجرى پس از شهادت پدر گراميش درسن هشت سالگی به امامت رسید و مدت امامت آن بزرگوار 33 سال و عمر شريفش 41 سال و چند ماه بود.

وی ادامه داد:شيعه پس از رحلت پيامبر گرامی اسلام صلوات الله علیه وآله وسلم ،همواره از نظر اقتصادى در فشار و مضيقه دشمنان قرار داشت.

ناطق گفت:متوكل به منظور تضعيف جبهه تشيع و نابود ساختن نيروهاى مبارز شيعه، آنان را شديداً در فشار اقتصادى قرار داده بود، به طورى كه تا اين حد فشار اقتصادى بر شيعيان تا آن تاريخ بى سابقه بود.

وی ادامه داد:متوكل نسبت به بنى هاشم با خشونت بسيار رفتار می کرد و نسبت به آنان بدگمان بود و همواره آنان را متهم مى‏کرد. وزير او "عبدالله بن يحيى بن خاقان" هم پيوسته از بنى هاشم نزد متوكل سعايت مى‏کرد و او را تشويق به بد رفتارى با آنان مى‏نمود. متوكل در خشونت وبد رفتاری به خاندان علوى، گوى سبقت را از تمامى خلفاى بنى عباس ربوده بود.

حجت الاسلام فلسفی افزود: متوكل نسبت به حضرت على (عليه السلام) و خاندانش مطهرش، كينه و عداوت عجيبى داشت و اگر آگاه مى‏شد كه كسى به آن حضرت علاقه‏مند است، مال او را مصادره مى‏كرد و خود او را می گشت.

وی ادامه داد:بر اساس همين اساس حضرت امام هادى (عليه السلام) بويژه در زمان متوكل، فعاليتهاى خود را به صورت سرّى انجام مى‏دادند و در مناسبات خويش با شيعيان نهايت درجه پنهانكارى را رعايت مى‏كردند.

حجت الاسلام فلسفی گفت: حضرت امام هادى(عليه السلام) دربر قرارى ارتباط با شيعيان كه در شهرها و مناطق گوناگون و دور و نزديك سكونت داشتند، ناگزير همين روش را رعايت مى‏كرد و وجوه و هدايا و نذور ارسالى از طرف آنان را با نهايت پنهانكارى دريافت مى‏كردند.

وی ادامه داد: با آنكه سياست خلفاى عباسى اين بود كه توجه مردم را به فقهاى دربارى جلب كنند و آراء و فتاواى آنان را به رسميت بشناسند، اما در مدت اقامت حضرت امام هادى(عليه السلام) در سامراء چندين بار در ميان فقهاى وابسته به دربار اختلاف فتوا به وجود آمد و ناگزير براى حل مشكل به امام هادى(عليه السلام) مراجعه كردند و امام با دانش امامت و استدلال روشن، چنان مسئله را شكافت كه فقها در برابر آن ناگزير به تحسين شدند.

ناطق افزود: حضرت امام هادى(عليه السلام)با آنكه در سامراء تحت كنترل و مراقبت قرار داشت، اما با وجود همه رنجها و محدوديتها هرگز به كمترين سازشى با ستمگران تن نداد، شخصيت الهى و موقعيت اجتماعى امام و نيز مبارزه منفى و عدم همكارى ایشان با خلفا، براى طاغوتهاى زمان هراس آور و غير قابل تحمل بود، و پيوسته از اين موضوع رنج مى‏بردند. سرانجام تنها راه را خاموش كردن نور خدا پنداشتند و در صدد به شهدت رساندن آن امام همام برآمدند و در زمان "معتزّ"، مسموم گرديد و در ماه رجب سال 254 هجرى به شهادت رسيد و در سامراء، در خانه خويش به خاك سپرده شد.