حمیدرضا رهبر در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج در حاشیه مراسم اربعین شهدای اقتدار در همدان اظهار کرد: از آغاز ورودم به سپاه، افتخار داشتم در کنار سردار شادمانی باشم و تا پایان جنگ، در رکاب ایشان حضور داشتم؛ آنچه میگویم، نه اغراق است، نه بزرگنمایی، بلکه عین واقعیتهایی است که خود از نزدیک شاهدش بودم.
وی با تأکید بر علم و اندیشه شهید شادمانی گفت: ایشان از معدود فرماندهانی بودند که هنگام ورود به سپاه، باسواد و دارای تحلیل و نگاه راهبردی بودند و همین مسئله باعث میشد دستوراتش با جان و دل پذیرفته شود.
همرزم سپهبد شهید علی شادمانی افزود: زمانی که سردار شادمانی فرمانده عملیات سپاه همدان بود، مسئولیت دفتر ایشان را برعهده داشتم و در غیاب او، امور عملیات را پیش میبردم و از نزدیک شاهد مدیریت قاطعانه و دقیق ایشان بودم.
وی ویژگی شاخص شهید شادمانی را اقتدار توأم با دانش دانست و گفت: او هرگز فرمانی نمیداد مگر اینکه خود به درستی آن باور داشت و دستورهایش علمی، دقیق و مبتنی بر شناخت میدان بود.
رهبر با اشاره به نقش شهید شادمانی در پایهگذاری ساختار نظامی سپاه همدان تصریح کرد: از شکلگیری سپاه همدان گرفته تا تشکیل گردانهای کوهستانی و سپس لشکر انصارالحسین (ع)، ایشان نقشی کلیدی ایفا کرد، این لشکر با ایده او و شهید صوفی، حتی پیش از تأسیس رسمی برخی یگانها، فعال شد و در مقابله با دشمن نقش مؤثری ایفا کرد و بسیاری از شهدای بزرگ ما، در همین لشکر حجت، تحت فرماندهی مستقیم ایشان به میدان رفتند و به شهادت رسیدند.
وی به خاطرهای از سالهای پایانی جنگ اشاره کرد و گفت: پس از مجروحیتم در عملیات والفجر ۸، هنوز دوران نقاهتم تمام نشده بود که سردار شادمانی تماس گرفت و گفت «حمید، پاشو بیا»، بدون هیچ پرسشی، همراه خانوادهام بازگشتم، چرا که برایم جای شک نبود و دستورش را با عشق میپذیرفتم.
همرزم سپهبد شهید علی شادمانی ادامه داد: شهید شادمانی بعدها فرمانده لشکر انصار شد و مسئولیت ستاد لشکر را به من سپرد؛ در عملیات نصر ۴ و آزادسازی شهرهای شمالی عراق، در کنار او خدمت کردم.
وی همچنین به ارتباط مستمر خود با شهید شادمانی در سالهای پس از جنگ اشاره کرد و گفت: حتی وقتی دیگر در سپاه نبودم و وارد عرصه تولید شدم، او گاه برای مسائل سیاسی، اجتماعی یا فرهنگی تماس میگرفت، اشرافش بر مسائل روز، تحسینبرانگیز بود.
رهبر با اشاره به اینکه شهید شادمانی کمتر در رسانهها دیده شد، اظهار کرد: او در عمل، کارهای بزرگ کرد اما کمتر از خود گفت، شاید برای همین است که او را مظلوم میدانند؛ پاداش مجاهدتهای بیادعای او، شهادتی بود که خداوند نصیبش کرد و این بزرگترین مزد برای مجاهدی بود که عمر خود را در راه اسلام و انقلاب گذراند.
انتهای پیام/