به گزارش خبرگزاری بسیج از همدان، علیاصغر حاجیبابایی در جمع خبرنگاران با اشاره به سالها دوستی و همرزمی با شهید شادمانی اظهار کرد: ۴۶ سال رفاقت و همراهی با شهید شادمانی، برای من افتخار بزرگی بود، در تمام این سالها، او را نهتنها بهعنوان یک فرمانده، بلکه بهعنوان انسانی مؤمن، متواضع و بیادعا شناختم، ما سالها است که در ایام اربعین با هم عازم پیادهروی نجف تا کربلا میشویم.
وی با اشاره به آخرین سفر اربعین شهید شادمانی، افزود: در ستاد سال گذشته، با وجود مشغلههای فراوان، خودش با من تماس گرفت و گفت: علیاصغر، باید برای محرم برویم، وقتی برای پرواز آماده شدیم، ۱۵ نفر از سرداران آمده بودند تا با او خداحافظی کنند، این نشان از جایگاه معنوی و محبوبیت او در میان فرماندهان داشت.
همرزم سپهبد شهید شادمانی با اشاره به خاطرات سفر اربعین، گفت: در نجف، با هم پیادهروی کردیم، شدت گرما و خستگی زیاد بود، همانجا بود که ایشان به کرونا مبتلا شد، ما به منزل یکی از دوستان رفتیم؛ شبها تا دیروقت به حرم میرفت و در همان خانه، چفیه ولایت را پهن میکرد و نماز شب میخواند و میگفت من دیگر وقتی ندارم که نماز دیگری را قضا کنم.
وی با اشاره به روحیه ایثارگرانه شهید شادمانی، افزود: شهید شادمانی میگفت «من هر شب برای ۷۲ نفر از اطرافیانم دعا میکنم» در همان سفر، پسر صاحبخانه بهشدت بیمار بود و پزشکان گفته بودند دو هفته بیشتر زنده نمیماند، شهید شادمانی گفت «من با هزینه شخصیام او را به ایران میآورم و درمان میکنم و با هماهنگی ایشان، پسر بیمار به ایران آمد و دو پزشک متخصص با پیگیری مستقیم شهید شادمانی درمان او را آغاز کردند، متأسفانه در ایران کبد برای پیوند پیدا نشد و بیمار به عراق بازگشت اما در کربلا، در حرم حضرت ابوالفضل(ع) به شکل معجزهآسایی شفا یافت.
حاجیبابایی در پایان با بغضی در گلو گفت: پدر آن پسر گفت میخواهیم از شهید شادمانی تشکر کنیم؛ اما شهید شادمانی فقط گفت ما نیامدهایم که تشکر بشنویم، ما آمدهایم که خدمت کنیم؛ حتی در بیماری خودش، دنبال شفای دیگران بود.
وی با اشاره به خاطراتی از همراهیهای دیرینه، به ابعاد انسانی، معنوی و اخلاقی این شهید بزرگوار پرداخت و او را «فرماندهای با دل زلال و نیت آسمانی» توصیف کرد و گفت: این مرد، مجسمهای از خلوص، صفا و انسانیت بود و از دست دادن او، ضایعهای جبرانناپذیر است.
انتهای پیام/