به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان، هر ساله در ۱۷ مردادماه روز خبرنگار از راه می‌رسد که اگر بخواهیم در جایگاه یک خبرنگار به آن بپردازیم، باید ابتدا به این موضوع توجه کرد که این جامعه قلم‌به‌دست چگونه بعد از یک سال پیگیری مشکلات مردم، از کجا می‌خواهد به بیان مسائل و مشکلات خود به پردازد و به کجا برساند.
وقتی خداوند در قرآن کریم سوره‌ای به نام القلم در جزء ۲۹ از ابتدای آن به قلم و به آنچه می‌نویسد قسم یاد می‌کند، می‌توان چنین نتیجه گرفت نوشتن و قلم‌به‌دست گرفتن از یک قداست ارزشمندی برخوردار است که چه خبرنگار باشی و چه نویسنده یک کتاب، نباید ارزش آن را آن‌قدر کوچک شمارد که به ارزان‌ترین قیمت ممکن فروخت که دیگر نتوان به آن قلم قسم یادکرد.
امروز روز خبرنگار است، روزی که اگر به نام آن بخواهیم اشاره‌ای داشته باشیم، تنها یک سمت و یک‌جهت ندارد و اگر به خواهیم آن را بر اساس سلایق و علایق شخصی نگارش کنیم، ظلم آشکاری به حق خبرنگاران شده و دیگر آن رنگ و بوی حقیقی را ندارد و به‌جرئت می‌توان گفت ارزشی نیز ندارد.
زندگی خبرنگاری اگرچه در نظر مردم این چنین تصور می‌شود که خبرنگاری راحت‌ترین و بی‌دردسرترین شغل دنیا است؛ ولی وقتی نگاهی به آمار کشته‌شدن خبرنگاران در وقایع و حوادث نگاهی می‌اندازی، به‌راحتی می‌توان متوجه شد که این شغل هرچه قدر هم از درآمد زیادی برخوردار باشد، نمی‌تواند جایگزین مناسبی برای نقص‌عضو یا کشته‌شدن باشد.
روزی که در کسوت یک خبرنگار با یک خودکار پای در مسیری مطالبه‌گری و عدالت‌خواهی گام‌برداری، تازه اول مشکلات این حرفه یا بهتر است هنر آغاز می‌شود، اگر قلم را سخت بر کاغذ گذاشته و از یک نگاه به موضوع نگاه کنید؛ جانب حق را رعایت نکردید و اگر هم بافاصله و نرمش خاص دست‌به‌کار شوید، دیگر مخاطب مردمی خود را نخواهید داشت.
روزگار سختی پیش پای خبرنگاران است، از یک‌سو با مسئولینی طرف هستید که مسئول یک روز و یک ساعت نیستند و باید در طول دوران مدیریت آنها بتوانید برای هر موضوعی با وی ارتباط برقرار کرده و موضوع و مطالبه مردمی را به گوش رساند و از سوی دیگر با گوش‌دادن به حرف مردم، بتوان با نگارش درست، حق مطلب را ادا کرد و باری از مشکلات را به‌خوبی برداشت.
حال که این چند خط را به قلم درآورد می‌بینیم بازهم از مردم سخن گفتم، به‌راستی که خبرنگاری عضوی از یک جامعه است که در مقام یک‌صدا از متن مردم بر خواسته و برای نمایش فریاد ملت، قلم‌به‌دست شده و خواهان آن است که مسئولین به موضوع مورد مطالبه عمومی توجه بیشتری نشان داده و راهکاری مناسب برای رفع آن در نظر گرفت.
خبرنگار است که به یک رسانه جان می‌دهد، جان که در یک صفحه سفید به حرکت درآمد و با نگارش جملات و کلمات متعدد، سعی دارد بیان کند آنچه را هست و دیده نمی‌شود، قلم یک خبرنگار به نگاه او وابسته و همبستگی دارد، هرچه که از نگاه یک خبرنگار به موضوعی ساده و پیش پا افتاده توجه می‌کنید، تازه درمی‌یابید که به‌راستی چه شگرفی در کار است و از اهمیت آن بی‌اطلاع بودند.
چندین پاراگراف مطلب به نگار آمد در این دفتر و دریغ از بیان مسائل و مشکلات خبرنگار، اولین مشکل اساسی و پایه تمامی خبرنگار در طول تاریخ تا امروز، امنیت شغلی است، ازآنجایی‌که یک خبرنگار به قداست قلمی که در دست دارد باید یا نباید با نوک پیکانه مطالبه‌گری را سمت مسئولین نشانه خواهند گرفت و بدون شک همان مسئول هم با قدرتی که دارد می‌تواند امنیت شغل یک خبرنگار را به خطر اندازد.
ازآنجایی‌که در طول تاریخ بسیاری از خبرنگاران به روابط‌عمومی نهاد‌های دولتی و خصوصی درآمده‌اند دلیلش همین موضوع است، هرچه قدر قدرت یک خبرنگار در حوزه تخصصی خود بیشتر باشد، پاداش او برای خاموش‌کردن مطالبه‌گری‌اش، تغییر شغل او است، زیرا هنوز حرف حق در جامعه از پذیرش مناسبی برخوردار نیست و برخی نیز با قدرتی که دارند، علاقه‌ای به شنیدن ندارند.
دومین موضوع مهم خبرنگاران را باید به خبرنگاران شهرستانی متوجه داشت، خبرنگارانی که برای تهیه یک خبر یا گزارش، از وسیله شخصی، هزینه شخصی و گاهی بدون بیمه قلم‌به‌دست گرفته‌اند و اگر خدای‌نکرده وام‌دار نهاد یا شخصی باشند، به‌سرعت اعتبار خبرنگاری خود را ازدست‌داده و باید به فکر یک شغل دیگر باشند.
قداست قلم را که پیش‌تر گفتیم موجب خواهد شد که آرام‌آرام یا در دل مردم محبوب شوید و یا منفور، به همین سادگی می‌توان نتیجه گرفت که خبرنگاری چه هنر سخت و نفس گیری است، حرکت بر روی تار موی است، هر ۲ طرف آن زندگی را به‌کلی تغییر می‌دهد، سخت‌ترین روز‌هایی که پیش روی او است و از دلهره‌آورترین ساعت‌های عمر، چون اعتباری به یک‌لحظه دیگر نیست.
سومین مشکل خبرنگاری را می‌توان به حقوق بسیار ناچیزی که بابت خبر و گزارش به خبرنگاران پرداخت می‌شود، از یک سو خبرنگاران شهرستانی با هزینه‌کرد همه مخارج از جیب خود، دل‌خوش به تقدیر خبرگزاری در روز خبرنگار هستند و از سوی دیگر همان پرداختی آن‌قدر کم است که اگر عشقی به این حرفه نبود، قلمی به نگارش در نمی‌آمد همانند بسیاری از خبرگزاری امروزی دست در کپی‌برداری می‌بردند.
روز خبرنگار اگرچه به نام خبرنگار نام‌گذاری شده است؛ ولی بازهم باید از مردم نوشت، شاید روزی که تمامی مسائل و مشکلات مردم حل‌وفصل شد، فرصتی کوتاه به خبرنگار برای بیان مسائل و مشکلاتش داد تا بگوید بغضی که در گلو دارد و استخوان شکسته‌ای در زخم، شاید آن روز نزدیک باشد.
یادداشت؛ سید محمد صابر سبحانی
انتهای خبر/
