بهگزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ "خانواده" کلمهای که میتواند مجموعهای از احساسات پیچیده را به ذهن ما متبادر سازد، بسته به شرایط کودکی و خانوادگی شما که در یک خانواده سالم یا خانواده ناسالم پرورش یافته باشید این احساسات میتوانند خوب و آرامش بخش یا بد و یادآور خاطرات تلخ باشند.
خانواده ناسالم چگونه خانواده ای است؟ شناخت محیط خانوادگی ناسالم یا ناکارآمد ممکن است دشوار باشد چراکه احساسات میتوانند به شدت ما را گمراه کنند. از طرفی بخش بزرگی از تربیت شما در دامان همین خانواده سمی شکل گرفته و تشخیص مشکل با یک روان آزرده کار بسیار سختیست.
انکار: خانوادههای مسألهدار مسائل خود را انکار میکنند و به همین دلیل مسائل آنها هرگز حل نمیشود. این خانوادهها همچنین پنج آزادی را از خانواده خود دریغ میکنند.
خلأ صمیمیت: در خانوادههای مسألهدار خلأ صمیمیت وجود دارد. درواقع خلأ صمیمیت منجر به مسألهدارشدن خانواده میشود.
شرمزدگی: خانوادههای مسألهدار شرمزده هستند، پدر و مادر شرم به دل ریخته دارند و در برخورد با فرزندانشان شرمساری را به نمایش میگذارند.
نقشهای بیانعطاف: نقشها تحتتأثیر نیازهای خانواده بهعنوان یک نظام شکل میگیرند. بچهها حقیقت خود را برای رعایت نیازهای نظام از دست میدهند.
مرزهای نامشخص: اعضای خانوادههای مسألهدار مرزهای نامشخص دارند. اگر مادر بترسد، همه میترسند. درواقع افراد بهجای یکدیگر احساس میکنند.
فداشدن نیاز افراد بهخاطر نیاز نظام: نیازهای افراد خانوادههای مسألهدار برآورده نمیشود. نیازهای فردی فدای نیازهای نظام میشود. در خانوادههای مسألهدار، تقریبا همیشه با خشم و افسردگی روبهرو هستیم.
ارتباط بد: ارتباط در خانوادههای مسألهدار یا آشکارا ضدونقیض است یا افراد با هم توافق کردهاند که هرگز در مقام مخالفت با هم حرف نزنند. تماس و ارتباط واقعی بهندرت وجود دارد.
بیانعطافی قوانین: در خانوادههای مسألهدار، قوانین بیانعطاف و تغییرناکردنی هستند. تربیت مسموم واضع این مقررات است.
اسرار علنی: اسرار علنی از جمله دروغهایی است که خانواده را در حالت منجمد نگه میدارد. در این شرایط هرکس از آنچه همه به ندانستن آن تظاهر میکنند، آگاه است.
نظام بسته و تغییرناپذیر: همه برای رفع پریشانی و ناراحتیکنترلکننده تلاش میکنند، اما هرچه اشخاص نقش خود را بیشتر بازی میکنند، به همان اندازه ایستایی نظام بیشتر میشود.
خانواده سالم چه ویژگی هایی دارد؟ اعضای این خانوادهها از پنج نوع آزادی بهرهمند هستند.
الف) آزادی دیدن، شنیدن و تصورکردن آنچه حالا اینجاست، آنچه قبلاً بوده و بعداً خواهد بود.
ب) آزادی اندیشیدن به آنچه شخص میاندیشد، نه آنچه باید بیندیشد.
ج) آزادی احساسکردن آنچه شخص احساس میکند، نه آنچه باید احساس کند.
د) آزادی خواستن و انتخابکردن آنچه شخص میخواهد، نه آنچه باید بخواهد.
ه) آزادی تصور کردن خودشکوفایی و نه ایفای نقشی بیانعطاف و رعایت دامن احتیاط.
ابراز صمیمیت: ازدواج بهعنوان مهمترین بخش خانواده باید در جهت صمیمیشدن باشد. این فرآیند مراحل زیر را طی میکند: دوست داشتن (عشق ورزیدن)، حلوفصل اختلافها، مصالحه، تفرد و صمیمیت.
صمیمیت یعنی اعضای خانواده بتوانند بدون ترس و واهمه، اشتباهات و اسرار خود را برای هم مطرح کنند و کسی از اشتباهات و اسرار آنها سوء استفاده نکند.
مذاکره درباره تفاوتها: مذاکره در مورد تفاوتها وظیفه مهمی در فرآیند ایجاد صمیمیت است. برای مذاکره بر سر تفاوتها باید میل به همکاری وجود داشته باشد تا حلوفصل منصفانه مسائل را امکان پذیر کند.
ارتباط روشن و سازگار: ارتباط روشن و سازگار در صمیمیت نقشی اساسی دارد. برقراری ارتباط روشن مستلزم آگاهبودن از خود و از دیگری و نیز احترام گذاشتن به یکدیگر است.
اعتمادکردن: اعتماد در اثر صداقت ایجاد میشود. ابراز صحیح احساسات، عواطف، افکار و امیال مهمتر از موافقت است.
تفرد: در خانوادههای سالم تفاوتها تشویق میشوند. منحصربهفرد بودن و تکرارنشدن هر یک از افراد خانواده، از جمله نخستین ارزشهای حاکم بر خانوادههای سالم است.
انعطافپذیری: در خانوادههای سالم، نقشها باز و انعطافپذیر هستند. افراد میتوانند بدون خجالت و شرمساری به طیب خاطر خود رفتار میکنند.
برآوردهشدن نیازها: خوشبخت کسانی هستند که نیازهایشان برآورده میشود. خانواده سالم به همه اعضای خود اجازه میدهد نیازشان را برآورده کنند.
پاسخگویی: خانواده سالم پاسخگوست. مسائل فردی و خانوادگی را تأیید میکند و به اتفاق برای حل آنها میکوشد.
قوانین، باز و انعطافپذیرند: استفاده از واژه های خوب و كارآمد برای توصیف خانواده هایی كه به نظر، سرپرست و اعضای آن ها وظایف و مسئولیت های خود را انجام می دهند، نمی تواند به معنی سالم بودن آن خانواده باشد. وقتی می گوییم خانواده خوب و كارایی داریم اغلب منظور این است كه:
ما همیشه جایی برای خوابیدن، سقفی روی سر و غذایی برای خوردن داشته ایم، مدرسه رفته ایم یا می رویم و در فرصت های خاصی در كنار والدین خود بوده ایم. بدون شك، وجود چنین شرایطی در خانواده ضروری است، اما برای یك خانواده سالم این شرایط كافی نیست.
مریم قاسمیمطلق كارشناس ارشد روانشناسی