پنج شهید و یک روایت تازه / مدافعانی که با «سر» رفتند و «بی سر» برگشتند

به گزارش خبرگزاری بسیج از مازندران، خبر رجعت مسافران خان طومان مثل خبر هجرت شان بود، همان طور ناگهانی، همین جور غافلگیرانه! این را می‌گذاریم به حساب خدا، که خودش گفته بود وقتی کار‌ها گره بخورد ،وقتی به حسب ظاهر به بن بست برسید، راهی برایتان باز می‌کنم، که وهم و اندیشه تان به آن نرسید. و حال زمان آمدن کربلا یی‌های خان طومان رسیده بود همان نوری که خدا بشارتش را داد که در شب ظلمانی برایتان می‌فرستم.

 

درست چله بهار سال ۹۵ پرستو‌های مهاجر برای دفاع از حریم آل الله از مازندران کوچ کردند. برای پرستو‌ها  فصل بهار وقت کوچ نیست، اما، وقتی پای دفاع از حریم آل الله در میان باشد، ترک خانه و کاشانه آسان می‌شود تا در مقتل کربلای عشق، یک بار دیگر عاشورای دیگری را زنده کنند.

مردم آن روز‌ها را هرگز فراموش نکردند چه کربلایی در مازندران بر پا شده بود. در اردیبهشت ماه، دریادلان علوی تبار تا آخرین قطره خون و تا آخرین نفس خط نگهدار شدند و نگذاشتند دشمن خط مقاومت را بشکند. آوازه مقاومت و ایستادگی  مازندرانی‌ها دنیا را پرکرده بود تا بدانجا که در تقویم تاریخ ایران و مازندران، اردیبهشت دیگر یک ماه در دل فصل بهار نبود اردیبهشت به رنگ مقاومت در آمد و شد بهشت مقاومت حماسه سازان خان طومان.

قریب به پنج سال از آن روز‌ها گذشت. ماه و سال‌هایی که هر روز با چشم براهی و دلتنگی همراه بود  و هر بار که خبری ازبرگشت پیکر شهدا در گوشه و کنار شنیده می‌شد، دل و ذهن‌ها را به سمت کربلایی‌های خان طومان معطوف می‌کرد که آیا می‌شود روزی این هجر گلوگیر به پایان برسد و برای یک بار دیگر مسافران غریب را در آغوش بگیریم.

پاییز از راه رسید. فرزندان شهدای مدافع حرمی که پدر را یک قاب عکس  می‌دیدند، پدری که حتی قاب عکسش هم ستون است و قوت قلب اهالی خانه، پس از اربعین سالار شهیدان به دلشان برات شده بود که این بار پدر از سفر بر می‌گردد، با کوله باری از عشق و امید، اما با تنی خسته و خاکی.

 

 

 

 
زمان رجعت علمداران زینبی در فصلی رقم خورد که کرونا با تمام حقارتش زندگی آدمی را به نفسی بند کرد. یکه تازی این ویروس منحوس، مردم را خانه نشین کرد و حتی حسرت یک دل سیر زیارت اربعین را بعد از شهادت سیدالشهدای مقاومت، حاج قاسم عزیز، از مردم گرفته بود. دل جامانده مردم از اربعین و داغ شهدای مدافعان سلامت، مرهمی میخواست از جنس شهدا، از جنس استخوان‌های خاکی و خسته که  تربت شده بودند و بوی سیب میدادند.

 

لاله‌های زهرایی هم نشانی از  کرامت و مظلومیت کریم اهل بیت (ع) داشتند  و هم یادآور مهربانی رسول الله (ص) بودند. مسافران غریبی که مظلومانه در خاک غربت جان دادند، دوباره غریب الغربا بودن شاه خراسان را در ذهن‌ها تداعی کردند.

کربلائیان خان طومان که با هجرت شان بهار مازندران را پاییزی کرده بودند، امروز با رجعت شان، به پاییز رنگ بهاری بخشیدند،تا همگان انگشت به دهان در حیرت بمانند که در فصل برگ ریزان،  شکوفه‌های امید به عشق شهدا از دل پاییز جوانه میزند. برای شهدایی که مرز‌های جغرافیایی را در دفاع از حریم اسلام برداشته بودند دیگر برای آنها مرز فصل‌ها را جابجا کردن کاری نداشت. مردانی که وظیفه شان  تحقق اهداف الهی انبیاءو  اولیای خداست و از جانب خدا مأمور شدند تا  انسان و جهان را تغییر بدهند و تحولی عظیم در دنیا بوجود بیاورند.

حال رجعت پنج کبوتر خونین بال کربلای خان طومان دوباره فریاد امیرالمۆ‌منین علی (ع) در پهنه‌ی جاودان تاریخ طنین‌انداز کرده است  «کجایند آن قومی که به اسلام فرا خوانده شدند و پذیرفتند، قرآن را خواندند و بر احکام آن استقامت ورزیدند، به سوی پیکار با دشمن برانگیخته شدند» و این قوم از دیار علویان بودند،دیاری متبرک به قدوم مولای متقیان ،که مردانش با شور و اشتیاق در میدان جهاد به سوی خدا شتافتند چونان تشنه کامانی به سوی آب.

شهید محمود رادمهر که در رادمردی وجوانمردی کم نظیر، شهید محمد بلباسی در اخلاص و خدمت به مردم تا ابد زبانزد خاص و عام، شهید حسن رجایی فر در ایمان و بصیرت الگو و اسوه، شهید علی عابدینی، عابد شب و شیر غران روز و شهید رضا حاجی زاده  که از خود گذشت و مجاهد راه خدا شد، پنج شهیدی بودند که در دهه آخر صفر از سفر برگشتند.

پیکر‌های مطهر علمداران زینب (س) در شهر به شهر استان، کربلایی دیگر بپا کردند و دست دل مردم را به ضریح امام غریبان گره زدند. پیکر مطهر شهید محمود رادمهر پس از مراسم بیعت عاشورایی مردم ساری در شامگاه چهارشنبه، امروز صبح به سمت گلزار شهدای ملامجدالدین ساری با مشایعت خودرویی، تشییع شد و در جوار شهدا، با تنی بی سر آرام گرفت.

 

 

 پیکر مطهر شهید محمد بلباسی هم پس از مراسم وصالی تماشایی و عاشقانه در قائم شهر، صبح امروز با بدرقه مردم قدرشناس و دلداده ، به سمت گلزار شهدای سید ملال مشایعت و در جوای عموی شهیدش آرام گرفت.

 

 

پیکر مطهر شهید حسن رجایی که پدر بزرگوارش بعد از توسلی عارفانه،  چشمانش به جمال حسنش روشن شد، پس از شب عاشورایی که مردم بابل رقم زدند، صبح امروز ، راهی روستای کامیکلای بندی غربی بابل شد. خودروی حامل پیکر شهید برای رسیدن به خانه ابدی  که همان  دارالقران ثقلین است و خود شهید آن بنا کرده، روستا به روستا عبور میکرد  و مردم روستاهای دور و نزدیک ، برای گلباران خودوری حامل پیکر شهید  خود را کنار جاده رسانده و ساعت ها  با گل و گلاب ایستاده بودند.

 

 

دود اسپند سرتاسر جاده را گرفته بود. زن و مرد، پیر و جوان و  حتی کودکان خردسال با عکس شهید در دست منتظربودند تا بوی تربت کربلا را استشمام کرده و شهید  را رهسپار  بهشت ابدی  کنند.

 

پیکر مطهر شهید رضا حاجی زاده  هم در دل هزار سنگر مقاومت  جای گرفت و پس از استقبالی با شکوه در گلزار شهدای امام زاده ابراهیم (س) آمل به خاک سپرده شد.

 

 

 

 

حال از ۱۶ کربلایی خان طومان تنها یک مسافر برنگشته، و همچنان در غربت شام بلا، مانده است. حاج رحیم کابلی، حاج رحیم خان طومانی‌ها که دل کندن از حرم زینب (س) برایش سخت است و انگار از خدا اجازه گرفته، بماند تا به وقتش بیاید. تا آن روز دوباره فصل ها را به انتظار ورق می زنیم  تا آخرین پرستوی خان طومان به آشیانه  بازگردد.

 

گزارش از:‌علی ابراهیمی گتابی
 
انتهای پیام/